خودرو سوپر اسپورت (به انگلیسی: Super car) به خودرویی اطلاق می‌شود که از نظر قابلیتهای حرکتی، امکانات رفاهی و تجمل دارای بالاترین سطح فناوری و استانداردهای موجود می‌باشد که به تبع به نسبت از قیمت بسیار بالاتری نسبت به سایر کلاس‌های خودرو برخوردار است.
کارخانجات مطرح سازنده خودرو این قبیل خودروها را در تعداد کم و اغلب بنابر سفارش مشتریان تهیه می‌کنند و اینگونه خودروها در زمره تولیدات انبوه خودروسازان جای ندارد و لذا قیمت اینگونه اتومبیلها اغلب از صدهزار دلار به بالا است.
اقسام
ساخت فرانسه
بوگاتی ویرون
ساخت ایتالیا
فراری
لامبورگینی
پاگانی
ساخت آلمان
برخی مدلهای مرسدس بنز همانند مرسدس بنز اس‌ال‌اس ای‌ام‌جی
پورشه
ساخت انگلیس
استون مارتین وانکویش
خودروسازی مکلارن
بنتلی
رولز رویس ریث
ساخت امریکا
فورد جی‌تی
مازلر آتوموتیو
اس‌اس‌سی نورث آمریکا (شلبی سابق)
آئرو (قیمت ۶۵۰٬۰۰۰ دلار)
تواتارا (قیمت یک میلیون دلار)
سالین
اس۷ (قیمت ۵۵۰٬۰۰۰ دلار)
برخی محصولات جنرال موتورز همانند شورلت کوروت
وکتور موتورز
(اتومبیل آندره آغاسی به قیمت ۴۵۰٬۰۰۰ دلار)
هنسی ونوم جی‌تی
با حداکثر سرعت ۴۲۸ کیلومتر در ساعت
سوپرفورمنس
برخی تولیدات شرکت استریت اند ریسینگ تکنولوژی
پانوز
دوون موتورورکس
اکووس آتوموتیو
خودروی اسپورت
خودروی اسپرت اصطلاحی است که به خودروهای پر سرعت، کم ساخت و گاهی روباز گفته می‌شود.
بررسی
خودروهای اسپرت می‌توانند مجلل یا غیر مجلل باشند اما رانندگی و عملکرد مکانیکی در آنها مورد نیاز است.بسیاری از رانندگان به نام و برند خودرو و سابقه و شهرت آن در مسابقات به عنوان معیار کیفیت خودروی اسپرت توجه می‌کنند (مانند خودروهای پورشه، لوتوس و فراری)؛ اما برندهایی نیز مانند لامبورگینی موجودند که خودروهای مسابقه‌ای نمی‌سازند اما بصورت انبوهی میان دوستداران خودروهای اسپرت طرفدار دارند.
خودروی اسپرت در مقابل خودروهای ورزشی
برخی خودروها ممکن است ورزشی باشند اما به گروه خودروهای اسپرت تعلق نداشته باشند؛ بطوریکه بسیاری از خودروهای اسپرت کامپکت، سدان اسپرت، عضلانی، هات هاچبک و غیره، با اینکه ویژگیهای مشترکی با خودروهای اسپرت دارند، خودروی اسپرت بحساب نمی‌آیند.آنان بیشتر بخاطر جا باز کردن در بازار فروش به نام خودروهای اسپرت در می‌آیند.
خودرو
خودرو همچنین اتومبیل یا ماشین و به زبان فارسی دری «موتِر» به وسیله نقلیه چرخداری گفته می‌شود که موتور خود را حمل می‌کند.
خودرو به وسایلی گفته می‌شود که بدون ارتباط با وسیله دیگر و به کمک نیروی ماشینی خود، قادر به حرکت باشد.
دید کلی
اصولاً برای تمام وسایلی که دارای منبع قدرت باشند و به خودی خود بتوانند حرکت کنند، می‌توان واژهٔ خودرو را بکار برد. لیکن کاربرد این واژه در زبان ما دارای محدوده مشخصی است که معمولاً به وسایل متحرکی گفته می‌شود که همگی دارای حرکت بوده و با زمین در تماس هستند.
تاریخچه
شاید بتوان اولین ایدهٔ مکتوب در مورد وسیلهٔ نقلیه‌ای را که بدون نیروی انسان یا حیوانات قادر به حرکت باشد، در ایلیاد اثر هومر یافت. در قسمتی از رمان، هفاستوس (خدای آتش و فلزکاری) یک سه‌چرخهٔ متحرک می‌سازد و از آن برای جابجایی استفاده می‌کند. ∗ اما در عالم واقع، این وسیله برای اولین بار در سال ۱۶۷۸ توسط پدر فردیناند فربیست مبلغ مسیحی بلژیکی در چین طراحی و ساخته شد که توسط
بخار کار می‌کرد. این خودرو اولیه ۶۵ سانتی متر طول داشت و به عنوان وسیله سرگرمی برای امپراطور چین ساخته شده بود. اولین اتومبیل واقعی با نیروی بخار که برای جابجائی انسان و بار بکار گرفته شد در سال ۱۷۶۷ توسط نیکلاس جوزف کان فرانسوی طراحی و ساخته شد. خودرو کان می‌توانست ۴ تن بار به همراه ۲ خدمه را با سرعت ۷/۸ کیلومتر بر ساعت به حرکت در آورد. اولین تصادف خودروئی جهان نیز با این خودرو در سال ۱۷۷۱ اتفاق افتاد.
موتور احتراقی در سال ۱۸۶۰ میلادی به‌وسیلهٔ یک بلژیکی به نام اتین لونوار اختراع شد. پس از آن، روند تکامل صنعت خودروسازی تداوم یافت و در بین سالهای ۱۸۶۰ تا ۱۹۷۰ میلادی در اروپا اختراعات مختلفی به وسیله چند تن از مهندسان انجام گرفت.
نخستین خودرو با موتور برون سوز یک موتور کوچک بود که بر روی یک گاری کوچک نصب شد. این خودرو را زیگفرد مارکوس در سال ۱۸۷۴ میلادی در شهر وین ساخت. موتور این وسیله نقلیه، موتور بخاری یا موتور برون سوز نام گرفت. اما به‌تدریج موتورهای برونسوز تبدیل به موتورهای درونسوز گردیدند. در موتورهای درونسوز، مخلوط هوا و گاز در داخل سیلندر به وسیله جرقه محترق می‌گردد. اولین نمونه موتور احتراق داخلی را یک مهندس آلمانی به نام نیکلاس اتو ساخت. موتورهای امروزی، در حقیقت نمونه تکامل یافته این موتور محسوب می‌شوند.
اختراع خودرو به کارل بنز نسبت داده می‌شود. او در سال ۱۸۸۵ موفق به ساخت اولین خودرو با موتور احتراقی گردید. در سال ۱۸۸۸ برتا بنر همسر کارل بنز اولین سفر خودروئی را با خودرو سه چرخ ساخت بنز انجام داد. در این سفر او فاصله ۱۰۶ کیلومتری مانهایم تا فورتزهایم را برای بر گرداندن فرزندانش ریچارد و یوگن بصورت رفت و طی کرد. او دلیل این سفر را دیدار مادرش در فورتزهایم ذکر کرد ولی در حقیقت هدف او از این سفر نشان دادن قابلیتهای خودرو بود.
درعین حال، برخی به اشتباه، هنری فورد را به عنوان مخترع خودرو می‌دانند. این اشتباه به این خاطر رخ می‌دهد که هنری فورد، در واقع، ایدهٔ تولید اتومبیل ارزان قیمت را تحقق بخشید و استفاده از خودرو را در مقیاس گسترده و توسط مردم عادی امکان‌پذیر نمود. هنری فورد در سال ۱۸۹۱ یک موتور کوچک گازوئیلی طراحی کرد و سه سال بعد، یک ماشین گازوئیلی ساخت که به نام کالسکه بدون اسب شناخته می‌شود. ۵ سال بعد، هنری فورد طراحی ماشین‌های موسوم به مدل A و مدل T را آغاز کرد. او سرانجام توانست خط تولید و مونتاژ این اتومبیلها را توسعه دهد تا تولید ماشین‌ها سریع‌تر و اقتصادی‌تر شود. مدل T اتومبیلی بود که در همه جای اروپا به‌راحتی استفاده می‌شد و موتورش آنقدر قوی بودکه در زمین‌های ناهموار به راحتی حرکت می‌کرد. این اتومبیل، به سادگی تعمیر می‌شد و حتی یک کشاورز با کمی دقت می‌توانست قطعات معیوب آن را عوض کند. قیمت این اتومبیل در آن زمان، ۸۵۰ دلار بود. این قیمت اگرچه نسبت به درآمد مردمان عادی، قیمت بالایی محسوب می‌شد، ولی نسبت به اتومبیل‌های زمان خودش بسیار ارزان بود.
چندی از مقاطع بسیار مهم و تحولات اساسی در تاریخچه خودرو:
سال ۱۷۶۷ میلادی: ساخت اولین وسیله نقلیه خودروئی قابل استفاده توسط کان
سال ۱۸۷۶ میلادی: ساخت موتور چهارزمانه توسط اتو و لانگن
سال ۱۸۸۳ میلادی: ساخت موتور کاربوراتوردار با دور زیاد توسط دیملر
سال ۱۸۸۴میلادی: ساخت اولین موتور سیکلت با قدرت ۲/۱ اسب بخار توسط دیلمر
سال ۱۸۸۵ میلادی:ساخت اتومبیل سه چرخه با دستگاه اشتعال برقی توسط بنز
سال ۱۸۹۳ میلادی: ساخت کاربراتورردولف دیزل
سال ۱۹۰۰ میلادی: طراحی ساختمان کلی اتومبیل به نحوی که امروزه هم رایج است
سال ۱۹۲۴ میلادی: ساخت یک خودرو با استفاده از موتور دیزل توسط کارخانه بنز
سال ۱۹۵۷ میلادی: ساخت موتور وانکل
ساختمان خودروها
هر خودرو را می‌توان به هفت بخش کلی تقسیم کرد که عبارت‌اند از:
مولد قدرت(موتور): در این واحد که انرژی شیمیایی بنزین به انرژی مکانیکی تبدیل می‌شود حرارت ناشی از سوختن هیدروکربورها با بالاتر از ۷۰۰درجهٔ سانتیگراد می‌رسدکه به علت بازده مفید سیستم از هر ۴ قسمت حرارت تولید شده۱ قسمت به انرژی مکانیکی تبدیل می‌شدو بقیه به صورت هوای گرم یا دودهای حاصل از احتراق از موتور خارج می‌شود
در یک موتور در حدود ۱۲۰ تا ۱۵۰ قطعهٔ متحرک وجود دارد که همه نیاز به روغن کاری دارند با توجه به درست کار کردن سیستم روغنکاری و لی باز هم عمر مفید یک خودرو ۸ سال کار و یا پیمودن۱۵۰۰۰۰کیلومترمسافت است.در حقیقت، عملکرد موتور چهار مرحله است که به اختصار به توضیح آنها می‌پردازیم.
1. در مرحله اول، سوپاپ ورود هوا باز شده و با حرکت رو به پایین پیستون، مخلوط هوا و سوخت وارد سیلندر می‌شود.
2. در این مرحله، سوپاپ‌ها بسته شده و با حرکت رو به بالای پیستون، مخلوط هوا و سوخت به شدت فشرده می‌شود.
3. وقتی که پیستون به بالاترین سطح خود رسید، با جرقه زدن شمع، احتراق انجام می‌شود و نیروی حاصل از احتراق، پیستون را با فشار بسیار بالا به پایین هدایت می‌کند.
4. در مرحله آخر نیز سوپاپ خروجی باز شده و با حرکت رو به بالای پیستون، تمامی گازهای حاصل از احتراق، از سیلندر خارج می‌شوند. این چرخه چهار مرحله‌ای، به سرعت در موتور تکرار شده و موتور روشن می‌شود. گفتنی است، در خودروها، برای افزایش توان خروجی، از موتورهای 4، 6، 8، و یا 12 سیلندر استفاده می‌شود. در این فیلم کوتاه شما میتوانید بهخوبی با مطالب بالا آشنا شوید.
سیستم انتقال قدرت:این مجموعه وظیفه دارد قدرت تولیدی موتور را به چرخها انتقال دهد که شامل جعبه دنده یا مبدل گشتاور و سرعت، وکلاچ می‌باشد.
گروه فنر بندی و تعلیق:در اتومبیل‌های جدید دستگاه فنر بندی در هر دقیقه بیش از ۱۰۰۰تا ۱۲۰۰بار نوسان می‌کند تا اتاق و شاسی، سرنشینان را در معرض ضربه‌های ناشی از ناهواری‌ها ی جاده قرار ندهد
گروه چرخ بندی ترمزها:به طور متوسط در هر ۹۰۰۰۰کیلو متر مسافت پیموده شده یا هر شش سال کار خودرو هر چرخ حدود ۹۵ میلیون بار چرخش می‌کند
گروه بدنه و شاسی:بدنهٔ خودرهای جدید طوری ساخته می‌شود که بتواند تمامی قطعات را نگهداری کند در هر بدنهٔ خودرو حدود ۴۰متر مربع ورق فولادی به کار می‌رود که ضخامت آن۴/۰ تا ۲/۱می باشد
گروه هدایت و فرمان:نیروی متوسطی که لازم است تا بتوا خودرو را در یک پیچ معمولی هدایت کرد بین ۵ تا ۱۰ کیلوگرم می‌باشد ولی سیستم‌های جدید فرمان ای نیرو را به حدود ۳۰گرم کاهش داده‌است
گروه مدارات الکتریکی:از باتریهای ۲۴،۱۲،۶ ولتی برای راه اندازی و روشن کردن موتور استفاده می‌شود سیستم جرقه زنی را تا ۳۰۰۰۰ولت افزایش داده برای جرقه زنی موتور اماده می‌کند در این گروه همچنین چراغهای روشنایی و علایم وبرف پاکن‌ها و بخاری و دیگر وسایل الکتریکی نصب شده‌است
طرز کار خودرو
خودروهای امروزی جهت تولید قدرت از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند. این خودروها همگی دارای موتورهای درونسوز هستند که با سو زاندن بنزین، گازوئیل و یا گاز طبیعی انرژی ذخیره شده در این سوختها را به شکل انرژی جنبشی قابل استفاده در می‌آورند. (این کار در موتور خودرو انجام می‌شود).
توان تولید شده در موتور خودرو به واسطه سیستم انتقال نیرو از موتور خودرو به چرخهای آن منتقل می‌شود. در واقع چرخهای خودرو عامل ارتباط خودرو با زمین و به وجود آورنده حرکت خودرو است. آنگاه حرکت تولید شده به وسیله انسان، یا برای جابجایی و یا برای کشیدن وسیله دیگری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
خودروی پرنده
خودروی برقی را یک شرکت فرانسوی طراحی نموده است.این خودرو پرنده که پگاس نام دارد می تواند تا ارتفاع 3 هزار متری سطح زمین پرواز کند. ارتش فرانسه از تولید این خودرو استقبال کرده و برای تولید هر دستگاه 60 هزار یورو سرمایه گذاری می کند. این خودرو توسط شرکت ویلون ساخته می شود و برای به پرواز درآمدن و به زمین نشستن به یکصد متر باند نیاز دارد و می تواند با سرعتی معادل 80 کیلومتر در ساعت در آسمان به حرکت درآید.همچنین در سطح زمین می تواند با سرعتی معادل یکصد کیلومتر در ساعت حرکت کند و میزان ذخیره سوخت آن برای پرواز به مدت 3 ساعت کافی است. طراح این خودرو که از سال 2008 بر روی این طرح کار می کند هدف از ساخت آن را تغییر کاربری سریع برای حرکت در زمین و آسمان اعلام کرده است، زیرا این خودرو به خاطر سبکی قادر است در اندک زمان ممکن از حرکت در آسمان به حرکت در سطح زمین و بالعکس مبادرت کند.ابراز امیدواری کرد که پس از پشت سر گذاردن مراحل آزمایشی، این خودرو در مرحله تولید انبوه با قیمتی معادل صد هزار یورو وارد بازار شود.
خودروی برقی
خودرو برقی به خودروی می‌گویند که از باتری جهت نیروی محرکه به‌جای موتور درونسوز استفاده می‌کند.
اولین خودروهای برقی در قرن نوزدهم ظاهر شدند. تولید اینگونه خودروها با تولید انبوه اتومبیل احتراقی دچار افت شدید گردید. اما برخی خودروهای برقی همانند تسلا رودستر (یک خودروی لوکس برقی) و جنرال موتورز ای‌وی-۱ موفقیت آمیز بوده‌اند.
برخی نمونه خودروی برقی
خودروی تماماً الکتریکی Tesla Model S، سریعترین خودروی سدانی است که تاکنون در آمریکا ساخته شده. جالب است بدانید که 0 تا 100 این خودرو چیزی درحدود 3.9 ثانیه است. قدرت موتور این خودرو 416 اسب بخار معادل یک Audi R8 تولید شرکت تیونیگ "منصوری" است. در Tesla Model S که از بدنه‌ای آلومینیومی ساخته شده است، یک موتور الکتریکی 16,000 دوربردقیقه با گشتاور 600 نیوتن-متر به‌کار رفته است. این موتور توسط تعداد بسیار زیادی از پکیج‌های باتری متشکل از 7,000 سلول لیتیم ـ یون که در کف خودرو جاسازی شده‌اند، به چرخش درمی‌آید و نکته قابل‌توجه همین باتریها هستند که وزنی در حدود 455 کیلوگرم دارند. باتریها در هر شکل و اندازه‌ای می‌توانند باشند. شارژ باتریهای این خودرو از طریق شارژرهای 110 ولت یا 220 ولت خانگی به راحتی امکان‌پذیر است.
REVA
خودروی REVAi که در بریتانیا به نام G-Wiz شناخته می‌شود یک خودروی کوچک الکتریکی است که به وسیله تولیدکننده هندی به نام REVA Electric و از سال ۲۰۰۱ تولید می‌گردد. شرکت REVA تا سال ۲۰۱۱ بیش از ۴۰۰۰ دستگاه از این نوع خودرو را در ۲۶ کشور جهان به فروش رسانده‌است. در بسیاری از کشورها REVAi استانداردهای کافی جهت به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک خودروی کامل را بدست نیاورده به نحوی که در سایر کلاسها نظیر خودروی شبه برقی در آمریکا و چهارچرخه موتوری در اروپا طبقه‌بندی شده‌است. این خودرو در ابتدا تحت نام REVA شناخته می‌شد که بعداً با تغییرات و بهینه سازی‌های انجام شده بر روی آن تحت نام REVAi و با قابلیتهای بهتر عرضه گردید. رویهمرفته مدل قدیمی و جدید آن لقب پرفروشترین خودروی برقی جهان را تا اواخر سال ۲۰۰۹ به خود اختصاص داده‌است.
طراحی
REVAi یک خودروی هاچ بک ۳ در و کوچک است که دارای ابعاد 2.6m طول، 1.3mعرض و 1.5m ارتفاع می‌باشد. این خودرو قابلیت حمل ۲ بزرگسال در جلو و ۲ کودک را در صندلیهای عقب دارا بوده و صندلیهای عقب می‌توانند به منظور ایجاد فضا برای حمل بار بیشتر کاملاً خوابانده شوند. حداکثر وزن مسافر و بار این خودرو به صورت توام ۲۷۰ کیلوگرم می‌باشد. REVAi به منظور سفرهای درون شهری و به ویژه تردد بین منزل و محل کار خصوصاً در ترافیکهای سنگین طراحی شده و در اروپا این خودرو تحت عنوان چهارچرخه سنگین (Category L7) طبقه بندی شده‌است. این خودرو دارای اجازه صادرات به آمریکا است به شرطی که دارای محدودکننده سرعت به کمتر از ۲۵ مایل در ساعت بوده و به منظور رفت‌وآمدهای کوتاه (Neighborhood Electric Vehicle) از آن استفاده گردد.
مدل‌ها
REVA
مدل اولیه این خودرو که از سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۷ تولید می‌شد REVA نام گرفت (در بریتانیا G-Wiz). نیروی محرکه این خودرو از طریق یک موتور 4.8 Kw (4.6 hp) تامین می‌گردد که توسط یک کنترلر DC با جریان خروجی 400A کنترل شده و حداکثر توان آن به 13.1kw (17.6hp) بالغ می‌گردد. این توان از طریق ۸ عدد باتری 6V-200Ah که به صورت سری و دارای ولتاژ نهایی 48V هستند بدست آمده و در زیر صندلی جلوی خودرو تعبیه شده‌اند. این مدل به دلیل عدم وجود شاسی قدرتمند قادر به گذراندن تستهای استاندارد تصادف با سرعت 40 km/h (25mph) نبود.
REVAi
در ژانویه سال ۲۰۰۸ یک مدل جدید از این خودرو به نام REVAi به بازار معرفی شد که دارای یک سیستم درایو AC است و باعث می‌شود سرعت آن به حداکثر 80km/h (50mph) افزایش یابد. این درایو ۳۵۰ آمپری یک موتور AC سه فاز با توان حداکثر 13Kw (17 hp) که نیروی محرکه خودرو است را کنترل می‌نماید. همانند مدل REVA توان الکتریکی این خودرو نیز از طریق ۶ عدد باتری 6V-200Ah که در زیر صندلیهای جلو تعبیه شده‌اند بدست می‌آید. این خودرو دارای یک سوئیچ تقویتی (boost) می‌باشد که با فعال شدن آن ۴۰% گشتاور اضافی جهت شتابگیری بهتر و توانائی بالا رفتن از مسیرهای کوهستانی به آن افزوده شده و حدکثر سرعت آن را نیز به 80km/h می‌رساند. وزن این خودرو 665kg بوده که 270kg از آن مربوط به باتریهاست. مسافت نرمال پیموده شده توسط REVAi با یک بار شارژ حدود 80km است که البته درصورت رانندگی سریع یا استفاده از بخاری و کولر خودرو این مسافت کاهش خواهد یافت. جهت تصحیح مشکلات ایمنی مدل قبلی با همکاری شرکت لوتوس، ویژگیهای ایمنی متعدد و جدیدی به این خودرو افزوده شده‌است که از جمله ترمزهای دیسکی در جلو و شاسی تقویت شده را می‌توان نام برد که به خوبی تستهای تصادف در سرعت 40km/h را بوسیله موسسه استاندارد ARIA در کشور هند گذرانده‌است.
REVA L-ion
در ژانویه سال ۲۰۰۹ مدل جدیدی به بازار ارائه شد که REVA L-ion نام گرفت. این مدل از نظر ظاهر مشابه مدل REVAi است ولی باتریهای آن از نوع Li-ion (Lithium-ion) بوده که علاوه بر کاهش وزن خودرو به 565kg، کاهش زمان شارژ به ۶ ساعت و افزایش مسافت طی شده بعد از یک شارژ کامل تا 120km را نیز به همراه داشته‌است. همچنین عملکرد این باتریها کمتر تحت تاثیر تغییرات دما قراردارد. علاوه بر تغییر در باتریها، REVA L-ion دارای یک پانل خورشیدی جهت شارژ باتریها به وسیله انرژی خورشیدی برروی سقف آن است. همچنین افزون بر باتری شارژر نصب شده برروی خودرو، یک ایستگاه شارژ باتری ۳فاز که نیازمند اتصال برق ۳فاز است نیز آماده ارائه می‌باشد که در عرض ۱ ساعت قادر به شارژ ۹۰ درصد ضرفیت باتریهای خودرو خواهد بود.
قیمت
بیش از ۴۰۰۰ دستگاه از مدلهای مختلف REVA تا اواسط مارس ۲۰۱۱ فروخته شده که کشورهای واردکننده این خودرو عبارتند از: اتریش، برزیل، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، قبرس، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، ایسلند، هند، ایرلند، نروژ، ژاپن، مالتا، موناکو، نپال، جزایر نورفولک، پرو، فیلیپین، پرتغال، اسپانیا، سریلانکا و بریتانیا. قیمت این خودرو، هم اکنون در بریتانیا تقریباً ۹۹۹۵ یورو برای مدل استاندارد (مدل G-Wiz) است. این خودرو از پرداخت شارژ مربوط به نقاط پرترافیک لندن معاف است چرا که به عنوان خودروی الکتریکی طبقه‌بندی شده‌است. این خودرو همچنین در کشورهای اروپایی دیگر نظیر اسپانیا و نروژ نیز فروخته شده‌است. در کاستاریکا، REVAi در مارس ۲۰۰۹ وارد شد و به قیمت ۱۳۰۰۰ دلار آمریکا فروخته شد. در بازار شیلی این خودرو ۱۲۰۰۰ دلار آمریکا قیمت گذاری شده‌است. در جمهوری ایرلند خودروی REVAi به قیمت ۱۱۵۰۰ یورو قیمت گذاری شده و مدل بهتر آن با نام REVA L-ion به قیمت ۱۷۵۰۰ یورو به فروش می‌رسد. همچنین در هندوستان REVA به مبلغ ۳۵۰،۰۰۰ روپیه به فروش رسیده و هزینه شارژ آن 0.8 cent/Km برآورد می‌گردد که باید در کنار قیمت 1.3 USD/Liter برای بنزین در هند مورد توجه قرار گیرد.
ملاحظات ایمنی
REVA از اکثر مقررات ایمنی تصادفات در اروپا به دلیل وزن کم و طبقه‌بندی شدن در ردیف چهارچرخه‌های سنگین به جای خودرو معاف شده‌است. دپارتمان حمل و نقل بریتانیا پس از آزمون تصادم، یک دستگاه خودروی REVA مدل G-Wiz (که اکنون از رده تولید خارج است) با مانع غیر قابل انعطاف در ۲۴ آوریل ۲۰۰۷، ملاحظات جدی ایمنی را در این خودرو مشخص نمود. مشابه همین تست، یک آزمایش دیگر نیز که به وسیله مجله Top Gear و بر اساس مقررات تست تصادفات NCAP اروپا انجام پذیرفت، مشخص کرد که سرنشینان این خودرو در تصادفات با سرعت 64 Km/h متحمل صدمات جدی و بعضاً بسیار جدی خواهند شد. در نتیجه آزمونهای یاد شده، مدلهای REVAi و REVA L-ion شامل ویژگیهای متعدد ایمنی نظیر ترمزهای دیسکی جلو و شاسی تقویت شده و با طراحی مجدد هستند که آزمون تصادفات آن توسط ARAI در هند موفقیت‌آمیز بوده‌است. فیلم آزمون تصادف از جلوی مدل جدید با سرعت 40 Km/h هم اکنون به صورت آنلاین در دسترس قراردارد. کمپانی تولید REVA (RECC) در سال ۲۰۰۸ مدعی شد که این خودرو دارای رکورد ایمنی عالی است به نحوی که در مجموع ۸۰ میلیون کیلومتر کاربرد این خودرو در سراسر جهان، حتی یک مورد فوت یا وارد آمدن صدمه جدی به سرنشینان رخ نداده‌است.
ریزترین خودروی برقی جهان
خودروهای برقی متعددی طی سالهای گذشته تولید شده‌اند که از ابعاد کوچکی برخوردار بوده‌اند، با این همه تمامی این خودروهای کوچک در مقایسه با خودروی برقی که دانشمندان سوئیسی ابداع کرده‌اند بسیار غول پیکر به شمار می‌روند. به گزارش خبرگزاری مهر، گروه سوئیسی «امپتا» طی همکاری با دانشمندان هلندی دانشگاه گرونینگن یکی از بی نظیرترین خوردوهای برقی جهان را ساخته‌اند که ابعاد آن 4x2 نانومتر است.
این نانوخودرو که از یک تک مولکول ساخته شده دارای چهار چرخ است که عملکرد هر یک از چرخها مشابه چرخی با موتور مجزا است. این خودرو می‌تواند در مسیری مستقیم بر روی سطحی مسی حرکت کند و به جای حمل باتری برق مورد نیاز خود را از سر «میکروسکوپ پویشی تونلی» که بالای آن قرار خواهد گرفت، تامین کند.
این نانوخودرو برای هر نیم دوری که چرخهایش خواهند زد به ۵۰۰ میلی ولت انرژی نیاز خواهد داشت. زمانی که خودرو وارد یک دست انداز می‌شود، الکترونها از میان مولکول نفوذ کرده و منجر به تغییرات ساختاری برگشت پذیری در هریک از موتورها یا چرخها می‌شوند. این تغییرات باعث می‌شوند هر چهار چرخ به صورت همزمان به جلو حرکت کنند.
بر اساس گزارش گیزمگ، اجرایی کردن این کار برای هماهنگ سازی حرکت همزمان چرخها در عمل بسیار دشوار است با این همه در نهایت پس از ۱۰ تحریک الکتریکی، نانوخودرو توانست ۶ نانومتر به جلو حرکت کند.
کاربرد خودرو
کاربرد خودروها در زندگی امروزه بشر بسیار متنوع و بسیار گسترده‌است بطوری که اگر خودروها را از زندگی روزمره حذف کنیم شاید تمدن بشری دیگر به شکل کنونی وجود نداشته باشد. عمده فعالیت خودروها در زمینه‌های زیر است:
ترابری:
واژه ترابری خود گویای فعالیت انجام شده توسط خودروها است. چرا که قسمت اعظم مواد و اشیاء انسان‌ها نیز خود بخش وسیعی از حمل و نقل را شامل می‌شود.
تولید توان کششی:
کاربرد دیگر خودروها در تولید توان کششی است که در بخش‌هایی مثل کشاورزی و یا صنعت و یا خدمات مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کاربرد می‌تواند در قالب یک تراکتور کشاورزی یا یک لیفت‌تراک و یدک‌کش و یا یک ماشین راهسازی جلوه گر شود.
مرسدس بنز
مرسدس بنز، (به آلمانی: Mercedes-Benz) شرکت خودروسازی آلمانی است، که در زمینه طراحی و ساخت انواع خودرو، کامیون، اتوبوس و موتورهای درونسوز، همچنین ارائه خدمات مالی و تعمیر خودرو فعالیت می‌نماید.
این شرکت ادامه قدیمی‌ترین سازنده خودروهای بنزینی در جهان، یعنی دایملر-موتورن-گیزلشافت است، که در سال ۱۸۹۰ توسط گوتلیب دایملر و ویلهلم مایباخ تاسیس شده بود. شاخه دیگر از مرسدس-بنز، کمپانی بنز آگ می‌باشد، که در سال ۱۸۸۳ توسط کارل بنز راه‌اندازی شد.
در سال ۱۹۰۰ دایملر درگذشت و در ۱۹۰۲ پس از انعقاد قراردادی میان مایباخ و امیل جلینک، شرکت دی‌ام‌جی تولید اتومبیل با برند مرسدس، که از ابتدای نام دختر جلینک، یعنی مرسدس جلینک گرفته شده بود را، آغاز نمود.
در سال ۱۹۲۶ شرکت دایملر-بنز از ادغام دو شرکت دایملر-موتورن-گیزلشافت و بنز اند سی تاسیس شد و از تاریخ ۲۸ ژوئن ۱۹۲۶ کارخانجات دو شرکت، تولیدات خود را، با برند مرسدس بنز، به بازار عرضه کردند.
در سال ۱۹۹۸ پس از ادغام دایملر-بنز با کرایسلر و تشکیل دایملرکرایسلر آگ، این شرکت مدیریت مرسدس-بنز را در اختیار گرفت. در سال ۲۰۰۷ در پی خریداری کرایسلر توسط شرکت مدیریت سرمایه سربروس و جدایی کرایسلر، نام این شرکت نیز به دایملر آگ تغییر یافت.
امروزه مرسدس بنز یکی از زیرمجموعه‌های شرکت دایملر آ گ به‌شمار می‌آید و همراه با آئودی و ب‌ام‌و سه خودروساز مشهور و لوکس آلمانی هستند و به‌عنوان پرفروشترین خودروسازان لوکس جهان، شناخته می‌شوند.
محصولات تولیدی
بنز پتنت-موتورواگن
در ۲۹ ژانویه ۱۸۸۶، کارل بنز سه چرخهای را که با موتور گازسوز حرکت می‌کرد، به شماره ۳۷۴۳۵ در دفتر ثبت اختراعات آلمان، در شهر برلین ثبت کرد. همزمان کمتر از صد کیلومتر دورتر، گوتلیب دایملر در حال ساخت اولین ماشین چهار چرخ بود. منتقدان در ابتدا آینده‌ای برای ایده کالسکه بدون اسب متصور نبودند، اما نوآوری این دو نفر سنگ بنای تولید محصولی را بنا گذاشت، که امروز تصور زندگی بدون آن مشکل است.
بنز ولو
شاید مهم‌تر از سه چرخه گازسوز بنز، مدل بنز ولو بود، که در سال ۱۸۹۲ ساخته شد. ولو اولین ماشین استانداردسازی شده در جهان بود. کارل بنز این ماشین را سبک و محکم ساخت و هدفش آن بود که با قیمتی مناسب تعداد بیشتری را صاحب کالسکه بدون اسب خود کند. بنز در سال ۱۸۹۴ تعداد ۶۷ دستگاه و در ۱۸۹۵ شمار ۱۳۴ دستگاه از بنز ولو را بفروش رساند. با این موفقیت بنز در آستانه قرن بیستم جایگاهش را به عنوان یک خودروساز بزرگ تثبیت کرد. شاید اگر این مدل تا این حد موفق نبود، اکنون در بین تولید کنندگان خودرو نامی از بنز دیده نمی‌شد.
بنز بلیتزن
۱۹۰۹ برای بنز سال تاریخ سازی شد. بنز گرچه شهرت و اعتبار خوبی داشت، اما به شدت از سوی رقبایی که هر روز تعدادشان بیشتر می‌شد، تحت فشار بود و رفته رفته به این نتیجه می‌رسید که تنها شهرتش برای تضمین فروش، کافی نیست. همزمان دیگر رقبای بنز به قدرت تبلیغاتی مسابقات اتوموبیلرانی پی برده بودند و با شرکت در این مسابقات، سهم بنز از بازار را تهدید می‌کردند. بنز در چند مسابقه شرکت کرده بود، اما مایل نبود از این جریان پیروی کند و ترجیح می‌داد تا همچنان ماشین‌های ارزان‌قیمت بسازد.
با این حال، جولیوس گانز، یکی از اعضای هیات مدیره شرکت پس از تحقیقاتش به این نتیجه رسید که نمی‌توان به مسابقات بی‌توجه ماند و بنز تصمیم گرفت یک ماشین اسپورت بسازد. بنز این ماشین را بلیتزن یا رعد و برق نامید. تنها شش دستگاه از این ماشین ساخته شد که چهار دستگاه آن هنوز باقی است. این ماشین با موتور ۲۱٫۵ لیتری خود ۲۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و توانست رکورد سرعت ۲۰۲٫۷ کیلومتر در ساعت را به ثبت برساند. با این رکورد بنز سریعترین ماشین جهان را ساخته بود که حتی از هواپیما و قطار هم تندتر می‌رفت. رکورد بلیتزن هشت سال پابرجا ماند و بنز به همین سرعت به قهرمان بلامنازع مسابقات اتومبیلرانی تبدیل شد.
مرسدس-بنز اس‌اس‌کی
در اواخر دهه ۱۹۲۰ میلادی، مرسدس بنز پای ثابت مسابقات اتوموبیلرانی بود و در ساخت مدلهای مخصوص و گران‌قیمت برای مشتری‌هایش نیز شهرتی به هم زده بود. یکی از نمونه‌های بسیار خوب این دهه مدل مرسدس-بنز اس‌اس‌کی است که در سال ۱۹۲۸ ساخته شد و در سال ۱۹۹۹ یکی از ۲۶ نامزد برای عنوان ماشین قرن بود.
موتور مرسدس-بنز اس‌اس‌کی شش سیلندر با حجم ۷٫۱ لیتر بود و می‌توانست ۱۹۷ اسب بخار قدرت تولید کند. اس‌اس‌کی به سرعت به ماشینی محبوب در پیست مسابقه تبدیل شد که نه تنها مرسدس بنز بلکه تیم‌های دیگر هم از آن استفاده کردند. طبق اسناد مرسدس بنز، ۳۳ دستگاه، از این مدل بین سالهای ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۲ ساخته شد که بیش از نیمی از آنها برای مسابقه بود. تعداد زیادی از این مدل باقی نمانده است و در سال ۲۰۰۴ یکی از آنها به قیمت هفت و نیم میلیون دلار در حراجی فروخته شد.
مرسدس-بنز دبلیو۱۲۵
مرسدس بنز با دو مدل جدید اما کاملاً متفاوت به نمایشگاه خودروی برلین در سال ۱۹۳۴ وارد شد. مدل ۱۳۰ که اولین ماشینی بود که بنز با موتور عقب تولید کرد.
مرسدس بنز ۵۰۰کا
مرسدس بنز با دو مدل جدید اما کاملاً متفاوت به نمایشگاه خودروی برلین در سال ۱۹۳۴ وارد شد. مدل ۱۳۰ که اولین ماشینی بود که بنز با موتور عقب تولید کرد و دیگری مرسدس بنز ۵۰۰کا بود، که با الهام از مدل اس‌اس‌کا برای جلب نظر خریداران ثروتمند ساخته شد. ۵۰۰کا به جای مدل ۳۸۰ به بازار می‌آمد که یک سال قبل معرفی شده بود، اما توجه خریداران را جلب نکرد. موتور مرسدس بنز ۵۰۰کا هشت سیلندر سوپرشارژر با قدرت ۱۶۰ اسب بخار بود. این ماشین به سرعت به مدل محبوب ثروتمندان تبدیل شد و با آن، مرسدس بنز دیگر سازنده خودروهای لوکس بود.
از جمله امکانات پیشرفته مرسدس بنز ۵۰۰کا سیستم فنربندی مستقل آن بود که بنز پیش‌تر آن را در مدل ۳۸۰ عرضه کرد. بنز ۴۹۰ دستگاه از مدل مرسدس بنز ۵۰۰کا با اتاق‌های مختلف ساخت.
مرسدس بنز ۲۶۰دی
جهان در دهه ۱۹۳۰ میلادی هنوز سالها با بحران انرژی فاصله داشت، اما کم بودن تعداد جایگاه‌های سوخت رانندگان را به میزان مصرف سوخت ماشینشان حساس کرده بود. برای حل این مشکل، مرسدس بنز پنجاه سال پس از ساخت اولین اتومبیل، در فوریه ۱۹۳۶ مدل مرسدس بنز ۲۶۰دی را عرضه کرد که اولین ماشین با موتور دیزل در جهان بود. حجم این موتور چهار سیلندر ۲٫۶ لیتر بود و ۴۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این ماشین می‌توانست با یک باک، پانصد کیلومتر حرکت کند. این مصرف کم ابتدا مورد توجه رانندگان تاکسی قرار گرفت. اما جذابیتش به این محدود نشد و ساخت آن آغازگر روندی در صنعت خودروسازی شد که تا امروز ادامه دارد.
مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال
مرسدس بنز زیباترین ماشین‌هایش را در دهه ۱۹۵۰ میلادی ساخت. از همه زیباتر، مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال بود که در سال ۱۹۵۴ به بازار آمد. ایده ساخت این ماشین با همفکری مکس هافمن، فروشنده ماشین‌های خارجی در ایالات متحده آمریکا به نتیجه رسید. در سالهای بعد از جنگ، آمریکا یکی از پررونق ترین بازارهای خودروی جهان بود و مرسدس بنز هم با اینکه در مسابقات اتومبیلرانی حاضر بود، اما خودروی اسپورت مناسبی برای بازار نداشت.
به فاصله تنها پنج ماه، مرسدس بنز اولین دستگاه مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال را آماده کرد و برخلاف رسم همیشگی آن را به جای آلمان، در نمایشگاه خودروی نیویورک رونمایی کرد. مهمترین مشخصه این مدل، درهای آن بود که شبیه به بال پرندگان باز می‌شد. موتور سه لیتری آن نیز اولین موتور چهارزمانه‌ای بود، که از سیستم تزریق سوخت مستقیم استفاده می‌کرد. مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال با حداکثر سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت، سریعترین اتومبیل زمان خود بود.
مرسدس بنز ۱۹۰اس‌ال
یک سال پس از ارائه مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال، مرسدس بنز ۱۹۰اس‌ال به بازار وارد شد، که اگر چه از نظر فنی قابلیتهای ۳۰۰اس‌ال را نداشت، اما به همان اندازه پرطرفدار شد.
پس از جنگ، این اولین خودرویی بود که مرسدس بنز به طور کامل طراحی کرد و ساخت. موتور آن شش سیلندر با حجم سه لیتر بود و کلیه اتومبیل‌های این مدل، دست ساز و با سفارش مشتری ساخته می‌شد.
مرسدس بنز دبلیو۱۸۰
بین سالهای ۱۹۵۴ تا سال ۱۹۵۹، مرسدس بنز با عرضه سری مرسدس بنز دبلیو۱۸۰ نسل تازه‌ای از ماشین را ساخت که به پونتون مشهور شد. ماشین‌های پونتون از نظر ظاهری کمتر به ماشین‌های قبل از جنگ، با گلگیرهای بزرگ جلو و بیشتر به ماشین‌های امروزی شبیه بود. بسیاری این ماشین را جد بزرگ کلاس ای مرسدس بنز می‌نامند. مرسدس بنز با عرضه این سری از ماشین‌ها تلاش کرد تا در کلاس‌هایی ماشین بفروشد که کمتر لوکس بود.
مرسدس بنز دبلیو۱۱۱
با نزدیک شدن به دهه ۱۹۶۰، مرسدس بنز با فکر جایگزینی پونتون، که ایده آن از سدان‌های دهه چهل آمریکایی گرفته شده بود، نسل مرسدس بنز دبلیو۱۱۱ را طراحی کرد. این خودرو با توجه به سلیقه خریداران اروپایی و آمریکایی طراحی گردید و در ساخت آن به ایمنی سرنشینان اهمیت بیشتری داده شد. پشت ماشین هم به پیروی از مد روز، شبیه به دم ماهی بود. اولین محصولات این سری در سال ۱۹۵۹ وارد بازار شد و مرسدس بنز بعداً مدلهای کوپه و کابریوله این مدل را با موتورهای قوی‌تری ساخت. تا سال ۱۹۷۱ حدود سیصد و هفتاد هزار دستگاه از مدل دبلیو۱۱۱ فروخته شد.
مرسدس بنز ۲۸۰
موفقیت سری اس‌ال مرسدس بنز، سبب شد این شرکت همزمان با مدل ۶۰۰، سری مرسدس بنز ۲۸۰ را به بازار عرضه کند. این ماشین هم توسط پال براک طراحی شد و تولید آن تا سال ۱۹۷۲ ادامه داشت. نیمی از ۲۳ هزار دستگاهی که از این ماشین تولید شد در آمریکا به فروش رفت و کمتر از پنج هزار دستگاه آن به کشورهای دیگر صادر شد. قابلیتهای فنی این مدل چندان قابل توجه نبود، اما طرح زیبایش آن را به یکی از ماشین‌های کلاسیک مرسدس بنز تبدیل کرد.
مرسدس بنز آر۱۰۷ و سی۱۰۷
در آوریل سال ۱۹۷۱ نسل تازه‌ای از مدلهای اس‌ال، با کد مرسدس بنز آر۱۰۷ و سی۱۰۷ به بازار عرضه شد. هیئت مدیره مرسدس بنز برای تولید این ماشین به صورت روداستر تردید داشت. مهمترین بازار این محصول در آمریکا بود و مدیران بنز نگران بودند که قوانین سختگیرانه‌ای که برای ایمنی ماشین‌های روباز در آمریکا در حال تصویب بود، فروش این ماشین را مشکل کند. آنها فکر می‌کردند که شاید بهتر باشد به جای ماشین روباز، مدلی با طرح تارگا (سقف نیمه باز) تولید شود.
اما سرانجام قرار شد با توجه بیشتر به ایمنی، این ماشین به همان صورت روداستر ساخته شود و این امکان باشد تا یک سقف فلزی هم روی آن نصب شود. در این سری برای اولین بار از یک موتور هشت سیلندر استفاده شد و طراحی زیبای آن و کم بودن ماشین روباز در بازار آمریکا، به سرعت پرفروشش کرد. ساخت مدل کوپه هم با تردیدهایی روبرو بود اما بالاخره این مدل هم به بازار آمد.
این اتاق بنز هجده سال تولید شد و بعد از سری جی، طولانی ترین مدتی است که یک مدل بنز تولید شده است. قوی‌ترین مدل این سری با موتور هشت سیلندر ۵٫۶ لیتری برای بازار آمریکا ساخته شد. شتاب این مدل ۷٫۷ ثانیه و حداکثر سرعتش ۲۲۳ کیلومتر در ساعت بود.
مرسدس بنز در طول هجده سال نزدیک به دویست و چهل هزار دستگاه از این ماشین ساخت و دست آخر در سال ۱۹۸۹ آن را با نسل جدیدی از اس‌ال عوض کرد.
مرسدس بنز دبلیو۱۹۰
در سال ۱۹۸۳، یک سال پس از عرضه سری ۲۰۱، مرسدس بنز برای تبلیغ مدل کامپکت خود از شرکت انگلیسی کازورث، خواست تا یک موتور ۲٫۳ لیتری برای مدل مرسدس بنز دبلیو۱۹۰ بسازد و این ماشین را برای شرکت در مسابقات رالی آماده کند. در همین زمان، آئودی، مدل کواترو را با سیستم چهار چرخ متحرک به بازار فرستاد که رقابت با آن مشکل بود.
بنز تصمیم گرفت تا به جای رالی، ۱۹۰ را به مسابقات دی‌تی‌ام بفرستد. در این مسابقات ماشین‌هایی حق شرکت دارند که در بازار عرضه شده باشند. این قانون مرسدس بنز را ناگزیر کرد تا ابتدا نمونه‌ای از ماشینش را به بازار عرضه کند که همان مدل ۲٫۳ مرسدس بنز دبلیو۱۹۰ بود.
این ماشین توانست دوازده رکورد سرعت در مسافت‌های طولانی را ثبت کند و به سرعت به یک خودروی کلاسیک تبدیل شد.
مرسدس بنز رده ای
مرسدس بنز در اوایل دهه ۱۹۹۰ تصمیم گرفت به رسم اولین سالهای فعالیت خود ماشین‌هایی ارزان‌تر و کوچک‌تر بسازد. این شرکت از دهه ۱۹۸۰ با کانسپت نافا (تولید ۱۹۸۲) و در دهه ۱۹۹۰ با کانسپت استادی ای، ساخت یک ماشین کوچک را بررسی کرده بود و بالاخره در سال ۱۹۹۷ مرسدس بنز رده ای را به بازار عرضه کرد.
استفاده از موتور عرضی و دیفرانسیل جلو در یک بنز غیرعادی بود. کمی پس از عرضه این ماشین، مرسدس بنز رده ای در آزمایش تغییر ناگهانی مسیر، که توسط یک مجله سوئدی انجام شد، چپ کرد که تبلیغات منفی زیادی در پی داشت.
مرسدس بنز ابتدا ایراد این مدل را انکار کرد، اما به سرعت با فراخواندن ماشین‌های فروخته شده، با نصب سیستم کنترل ایستایی اتوماتیک مشکل را رفع کرد. مرسدس بنز رده ای در سالهای بعد به یکی از پرفروش‌ترین‌های این شرکت تبدیل شد. ماشینی که تجربه سواری مرسدس بنز را برای رانندگان بیشتری امکان‌پذیر کرد.
مرسدس بنز اس‌ال‌آر مک لارن
در سال ۲۰۰۹ مرسدس بنز برای جایگزینی مدل مرسدس بنز اس‌ال‌آر مک لارن از مدل افسانه‌ای گالوینگ الهام گرفت و با همکاری مرسدس آام‌گ مدل جدیدی به نام مرسدس بنز اس‌ال‌اس ای‌ام‌جی ساخت که شتاب آن ۳٫۸ ثانیه و حداکثر سرعتش ۳۱۷ کیلومتر در ساعت است.
ظاهر این ماشین از جلوی کشیده تا درهای گالوینگ و پشت ساده‌اش، همگی یادآور مدل مرسدس بنز ۳۰۰اس‌ال دهه ۱۹۵۰ است، اما اس‌ال‌اس نشانی از مدلهای آینده بنز را هم با خود دارد و اولین ماشین از نسل تازه این شرکت است.
دایملر کرایسلر
در سال ۱۹۹۸ شرکت دایملر-بنز با پرداخت مبلغ ۳۶ میلیارد دلار اقدام به خرید شرکت آمریکایی کرایسلر نمود. با این خرید شرکت دایملر-کرایسلر تأسیس شد. پس از تاسیس شرکت جدید دایملرکرایسلر، تولید اتومبیلها با نامهای تجاری قدیمی ادامه یافت. با اینکه در ابتدا استفادهٔ مشترک از فناوری‌های دو شرکت بصورت محدود پیش‌بینی شده بود، اما ساخت خودروهای آمریکایی دوج مگنوم، دوج چارجر، کرایسلر ۳۰۰ و کرایسلر چلنجر مدل ۲۰۰۹ اصولاً به خاطر استفاده از فناوری دایملر امکان‌پذیر شد. طرف آمریکایی امکان استفاده از موتورهای دیزل دایملر را در خودروهای کرایسلر پیدا کرد.
در سال ۲۰۰۷ به دلیل کارکرد ضعیف کرایسلر، شرکت دایملر سهام کرایسلر را به یک موسسه مالی فروخت و به شراکت تجاری با کرایسلر پایان داد. شرکت دایملر کرایسلر متعاقباً به شرکت دایملر آ گ تغییر نام داد.
شرکت‌های زیرمجموعه
شرکت دایملر داری دو زیرمجموعه اصلی مرسدس بنز و اسمارت می‌باشد.
مرسدس آام‌گ
شرکت مرسدس آام‌گ در سال ۱۹۶۷ توسط هانس ورنر آوفرخت و ارهارد ملشر تاسیس شد. این شرکت در سال ۱۹۹۰ با مرسدس بنز قرارداد همکاری امضا کرد. سپس در سال ۱۹۹۹ قسمت عمده سهام آن به مرسدس فروخته شد. در سال ۲۰۰۵ این شرکت بطور کامل به مرسدس بنز واگذار گردید.
مرسدس بنز-مک لارن
در بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹ مرسدس بنز افدام به همکاری با کمپانی انگلیسی مکلارن نمود. ثمره این همکاری تولید خودرو اس ال آر که از تکنولوژی‌های خودروهای فرمول وان مکلارن-مرسدس بهره می‌برد بود. در سال ۲۰۰۹ مکلارن تولید خودرو اس ال آر را متوقف کرد و اقدام به تولید خودرو بطور مستقل نمود. در سال ۲۰۱۱ خودرو MP4-12C و در سال ۲۰۱۲ خودرو پی۱ توسط مکلارن به بازار عرضه شد.
مایباخ
مایباخ یکی از شرکت‌های زیرمجموعه بنز بود، که تا سال ۲۰۱۳ سازنده خوردوی سوپر لوکس مایباخ بشمار می‌آمد. در سال ۲۰۱۳ به دلیل فروش بسیار پایین، خط تولید این برند متوقف شد.
ب‌ام‌و
ب‌ام‌و (BMW) که کوتاه شدهٔ عبارت آلمانی Bayerische Motoren Werke به معنای صنایع موتوری باواریا است، یک کمپانی مستقل آلمانی و از تولید کنندگان بنام خودروی سواری و موتورسیکلت در جهان است. دفتر مرکزی این کمپانی در مونیخ واقع است. این کمپانی تملک کارخانه‌های رولز رویس (Rolls-Royce) و مینی (MINI) و کارخانه موتورسیکلت سازی هاسکوارنا را در اختیار دارد و پیش از این کمپانی روور(Rover) را نیز در اختیار داشته‌است. در سال ۲۰۱۰، گروه ب ام و ۱۴۸۱۲۵۳ دستگاه خودرو و ۱۱۲۲۷۱ دستگاه موتورسیکلت تولید کرد.
فرانتس جوزف پوپ، یکی از ۳ بنیانگذار کمپانی خودروسازی ب ام و است.
تاریخچه
کارخانه ب ام دابلیو در سال ۱۹۱۷ به عنوان یک کارخانه تولید موتور هواپیما تاسیس شد. در سال ۱۹۱۸ و با پایان جنگ جهانی اول، کارخانه به دلیل قطع نامهٔ ورسای وادار شد که بخش تولیدهای موتور هواپیمای خود را متوقف کند. این کارخانه تا سال ۱۹۲۳ تنها موتور سیکلت می‌ساخت و با برداشته شدن تحریم‌ها در سال ۱۹۲۸ آغاز به تولید خودرو کرد.
نخستین خودروی تولیدی ب ام و، دیکسی بود، که بر پایه آستین ۷ و تحت لیسانس شرکت موتور آستین تولید شد.
لوگوی آبی رنگ این کارخانه از شکل پره‌های در حال چرخش هواپیما الهام گرفته شده است. این موضوع در سال ۱۹۲۹ مورد تایید این کارخانه قرار گرفت.
عوامل زیادی در طراحی چنین نشانی تاثیر داشتند که در این میان می‌توان به پرچم ایالت باواریا که به رنگ آبی و سفید است و هم چنین کارخانهٔ موتورسازی راپ (Rapp Motorenwerke) که آن هم در باواریا بود و رنگ‌های آبی و سفید را در نشان خود به کار برده بود؛ اشاره کرد. نخستین موفقیت این شرکت تولید هواپیماهای IIa inline-six بود که در زمان پیکارهای جنگی ایجاد شد. در هنگامهٔ جنگ جهانی دوم نیز ب ام و دوباره دست به تولید هواپیما و موتورهای آن برای نیروی هوایی آلمان زد.
پس از جنگ دوم جهانی و مواجهه بخش خودروسازی کارخانه در سال ۱۹۵۹ با دشواری‌های مالی جدی، سهامداران باید تصمیم می‌گرفتند که تولید خودرو را ادامه دهند یا کارخانه را معلق کنند. آنها پس از بررسی‌ها، تصمیم گرفتند به کار خود ادامه دهند. ب ام و حقوق تولید خودرویی ایتالیایی به نام ایزو ایستا را خریداری نمود. تولید این خودروی کوچک با قوای محرکهٔ موتورسیکلت‌های ب ام و باعث سود دهی و موفقیت نسبی دوبارهٔ کارخانه شد و آن را از ورشکستگی نجات داد. در همان سال بود که ۴۵٪ سهام این شرکت توسط خانوادهٔ کوانت (Quandt) خریداری شد و بقیه نیز به صورت عمومی به مردم واگذار شد.
ب ام و در سال ۱۹۶۶ کارخانهٔ هانس گلس واقع در دینگل فینگ آلمان را خریداری نمود. چنین رایج است که دلیل اصلی خریداری این کارخانه، دستیابی به دانش تولید تسمه تایم برای موتورهایی با میل سوپاپ در بالا، بوده است. از آن پس خودروهای گلس با آرم ب ام و عرضه می‌شد.
در سال ۱۹۹۲ ب ام و شروع به خریداری یک تاسیسات عظیم طراحی در کالیفرنیای آمریکا کرد که پیش از این متعلق به استودیو DesignworksUSA بود. تملک کامل این تاسیسات تا ۱۹۹۵ به طول انجامید.
ب ام و در سال ۱۹۹۴ گروه انگلیسی روور (Rover)، شامل برندهای تولیدی روور، لندروور و ام جی را خریداری کرد. پس از شش سال زیاندهی شدید در سال ۲۰۰۰ ب ام و تصمیم به فروش روور گرفت. ام جی و روور به کنسرسیوم فینیکس (Phoenix) و لندروور به کمپانی فورد فروخته شد. ولی ب ام و در مقابل حقوق مربوط به مینی (MINI) و رولزرویس را به دست آورد.
در سال ۲۰۰۲ طراحی خودروهای ب ام و دچار تغییرات شدیدی شد. از آن جمله می‌توان به طرح‌های رادیکال ب ام و سری ۷ و ب ام و زد ۴ به وسیله کریس بنگل سرطراح معروف ب ام و اشاره کرد. در فوریه ۲۰۰۹ کریس بنگل اعلام کرد پس از هفده سال از ب ام و جدا خواهد شد. از آن زمان آدریان فن هایدونک هلندی که معاون و دست راست کریس بنگل به شمار می‌رفت جایگزین او در سمت رئیس بخش طراحی ب ام و شده است.
در ژانویه ۲۰۱۲ ب ام و توسط فوربس (Forbes.com) به عنوان خوشنام ترین برند خودرویی دنیا شناخته شد
گاهشمار
آغاز کار BMW در سال ۱۹۱۳ توسط کارل فردریش رپ (Karl Friedrich Rapp) در کشور آلمان است.
در سال ۱۹۱۶ کمپانی BMW دست به ساخت موتورهای V۱۲ برای امپراتوری اتریش-مجارستان زد.
در سال ۱۹۱۷ کارل رپ از مدریت کنارگیری کرد و فرانتس جوزف پاپ (Franz Josef Popp) از کارخانه داران اتریشی جایگزین وی شد.
در سال ۱۹۱۸ کمپانی به نام BMW AG درآمد.
در سال ۱۹۱۹ BMW نخستین موتور موتورسیکلت خود را طراحی نمود که در موتورسیکلتی به نام ویکتوریا ساخت یک کمپانی در نورمبرگ به کار رفت.
در سال ۱۹۲۳ BMW نخستین موتور سیکلت خود را به نام R۳۲ تولید نمود، R۳۲ موتوری ۵۰۰cc و هواخنک داشت.
در سال ۱۹۲۷ شرکت BMW نخستین خودروی سواری خود را تولید نمود و خودروساز گردید.
سهامداران
براساس اشخاص: • استفان کواندت: ۱۷/۴٪ • یوهانا کواندت: ۱۶/۷٪ • سوزانا کلاتن: ۱۲/۶٪ • سهام آزاد عرضه شده در بورس: ۵۳/۳٪
براساس نوع: • سرمایه گذاران استراتژیک: ۴۶/۷٪ • سرمایه گذاران صنعتی: ۴۰/۶٪ • بقیه سرمایه گذاران: ۱۲/۷٪
تولیدات
در سال ۲۰۰۶ گروه ب ام دابلیو (شامل مینی و رولزرویس) در ۵ کشور تعداد ۱،۳۶۶،۸۳۸ دستگاه خودرو تولید کرد. در سال ۲۰۱۰، تولیدات خودرویی این گروه به ۱۴۸۱۲۵۳ دستگاه رسید. براساس گزارش‌ها حدود ۵۶٪ خودروهای تولید شده با لوگوی ب ام و مجهز به موتور بنزینی و مابقی دیزلی هستند. حدود ۲۷٪ خودروهای بنزینی، چهار سیلندر و حدود ۹٪ نیز هشت سیلندر هستند. همچنین ب ام و با همکاری مونتاژکنندگان محلی، بعضی محصولات خود نظیر سری‌های ۳، ۵ و ۷ و ایکس ۳ را در کشورهای تایلند، روسیه، مصر، اندونزی، مالزی و هند تولید می‌کند.
اتومبیلها
اتومبیل‌های تولیدی ب ام دابلیو به شرح زیر هستند:
ب ام دابلیو سری ۱ - هاچبک، کوپه، کانورتیبل
ب ام دابلیو سری ۳ - سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
ب ام دابلیو سری ۵ - سدان، کوپه، کانورتیبل، استیشن
ب ام دابلیو سری ۵ گرانتوریسمو - استیشن
ب ام دابلیو سری ۶ - کوپه، کانورتیبل
ب ام دابلیو سری ۷ - سدان
ب ام دابلیو زد ۴ - رودستر اسپرت
ب ام دابلیو ایکس ۱ - تلفیق هاچبک و SUV
ب ام دابلیو ایکس ۳ - SUV
ب ام دابلیو ایکس ۵ - SUV
ب ام دابلیو ایکس ۶ - تلفیق کوپه و SUV
ب ام دابلیو سری ۱
ب ام و سری ۱ کوچکترین خودروی تولیدی ب ام و است که در سه نوع مختلف هاچبک، کوپه و کانورتیبل با ۱۱ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شود. نسل اول ب ام و سری ۱ با کد تولیدی E۸۲/۸۸ در سال ۲۰۰۴ برای اولین بار به بازار عرضه شد. از سال ۲۰۱۱ نسل دوم این سری با کد تولیدی F۲۰ معرفی شد. این اتومبیل با ۱۱ نوع مختلف موتور عرضه می‌شود.
ب ام دابلیو سری ۳
معروفترین و محبوبترین مدل ب ام دابلیو محسوب می‌شود که ساخت آن از سال ۱۹۷۵ بی وقفه ادامه دارد. تاکنون شش نسل از ب ام و سری ۳ به بازار عرضه شده است که همگی از بهترین سدان‌های کوچک موجود در بازار بوده‌اند. سری سه به تعادل خیره کننده و سیستم بی نظیر تعلیقش مشهور است که باعث شده بتواند بهتر از هر اتومبیلی دیگری در این کلاس، از هر پیچی عبور کند. در حال حاضر نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۳۰ و ۸ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی و در چهار نوع مختلف سدان، کوپه، کانورتیبل و استیشن واگن عرضه می‌شود.معروف ترین این بی ام دبلیو ها بی ام دبلیو325آی هست
ب ام دابلیو سری ۵
سدان سایز متوسط ب ام دابلیو از سال ۱۹۷۲ و طی شش نسل به بازار عرضه شده است. سری پنج از اسپرت ترین اتومبیل‌های این کلاس است که در عین راحتی و جاداری، می‌تواند پا به پای یک خودروی اسپرت پیچ‌ها را پشت سر بگذارد. نسل ششم این اتومبیل با کد تولیدی F۱۰ در سال ۲۰۱۰ معرفی شد و در مدلهای سدان و استیشن و با ۷ نوع مختلف موتور بنزینی و دیزلی در دسترس است.
ب ام دابلیو سری ۶
مدل اسپرت بزرگ ب ام دابلیو محسوب می‌شود. این مدل در ابتدا به صورت دو در کوپه در سال ۱۹۷۶ به بازار معرفی شد اما تولید آن در سال ۱۹۸۹ متوقف گردید. در سال ۲۰۰۳ کمپانی تصمیم گرفت این مدل را بر پایه ب ام و سری ۵ بازسازی کند. از سال ۲۰۱۰ نیز نسل سوم این خودرو با کد F۱۲/F۱۳ در سه مدل کوپه، کانورتیبل (سقف باز شو) و گران کوپه (تلفیقی از کوپه و سدان به صورت کوپهٔ چهار در) و با سه موتور بنزینی و دو موتور دیزلی به بازار عرضه می‌شود. ب ام و سری ۶ با اینکه از فروش مطلوبی برخوردار بوده همواره هدف انتقادات گروهی از صاحب نظران و دوستداران ب ام و در زمینه طراحی خارجی بوده است.
ب ام دابلیو سری ۷
بزرگترین و مجلل ترین خودروی سدان (چهار درب صندوق دار) ب ام و است که از سال ۱۹۷۷ تاکنون طی پنج نسل ساخته شده است. سری هفت اسپرت ترین خودرو در کلاس سدان‌های فول سایز محسوب می‌شود و همواره از پرطرفدارترین‌های این کلاس بوده است. این خودرو در حال حاضر به دو صورت عادی و کشیده، با سه نوع موتور بنزینی و دو موتور دیزلی تولید می‌شود. ب ام و به صورت تحقیقاتی این مدل را با موتور هیدروژنی نیز ساخته است.
موتور سیکلت‌ها
کارخانهٔ ب ام و ابتدا شروع به ساخت موتور موتور سیکلت نمود، سپس در سالهای آغازین جنگ جهانی اول شروع به ساخت موتور سیکلت کرد. اولین موتور سیکلت موفقیت آمیز این شرکت بعد از مدل به درد نخور (Helios and Flink) آر ۳۲ (R32) نام داشت. این موتور سیکلت دارای موتور بوکسر (Boxer)دوقلو بود که در آن سیلندر ICCE از هر طرف موتور سیکلت بیرون زده بود. به غیر از مدلهای تکی نمامی مدلهای موتور سیکلت‌های ساخته شده توسط ب ام ظاهری منحصربه‌فرد داشتند و این ظاهر را تا سال ۱۹۸۰ حفظ کردند. هنوز موتورهای ب ام و ای هستند که به همین شکل ساخته می‌شوند و نام خود را با سری آر بر زبان‌ها انداخته‌اند. در بحبوحه جنگ جهانی دوم ب ام و شروع به ساخت موتور سیکلت آر ۷۵ کرد که جایی برای نصب کنار خودرو داشت.
این همراه بود با طراحی یکتای آن که از روی زوندپ (Zündapp) کپی برداری شده بود و چرخهای آن همان چرخهای موتور بود و دیفرانسیل آن روی موتور قفل می‌شد. همین باعث استحکام بسیار زیاد آن شد به طوری که آن را به خودرو جیپ بسیار شبیه کرد.
در سال ۱۹۸۳ مدلهای سری ک (K Series) پا به عرصهٔ وجود گذاشتند آنها را آجرهای پرنده (The Flying Brick) می‌نامیدند.(این نامگذاری به خاطر آن بود که اولین موتور این سری یعنی ک۱ (K1) به همین نام معروف بود. مدت اندکی پس از آن ب ام و شروع به تولیذ موتورهای سری گ (G)و سری اف (F) با موتور دقولوی روتاکس (Rotax) کرد.
در اوایل سال ۱۹۹۰ بود که ب ام و شروع به ارتقای مدل ایرهد (Airhead) بوکسر خود کرد. که بعدها به اویل هد (Oilhead) معروف شد. در سال ۲۰۰۲ موتورهای ایل هد دارای دو جرقه زن برای هر سیلندر بودند. در سال ۲۰۰۴ این شرکت میله (Shaft) ی بالانس داخلی را به موتور اضافه کرد این امر سبب افزایش ظرفیت آن به ۱۱۷۰ سی سی و افزایش توان آن به ۱۰۰ اسب بخار در مدلR۱۲۰۰GS شد که نسبت به مدل R۱۱۵۰GSبا مشخصه‌های ۸۵ اسب بخار و ۱۰۰۰ سی سی برتری زیادی داشت.
در سال ۲۰۰۴ ب ام و مدل K1200S را معرفی کرد. این موتور بسیار قوی و با تکنولوژی بالا و نشانهٔ تغییر نگرش ب ام و برای رقابت با موتور سازی‌هایی نظیر سوزوکی، کاوازاکی، هوندا و یاماها بود. مشخصات عمدهٔ آن موتور ۱۶۷ اسب بخاری و وزن سبک ان بود که باعث قابل رقابت آن موتور با بقیه هم دسته‌ها بود. در ضمن موتور توسط تیم فرمول ۱ ویلیامز طراحی شده بود. سیستم تعلیق عقب اتوماتیک از مزایای قابل توجه این مدل بود.
ب ام و یکی از بنیان گذاران ترمزهای ضدقفل در صنعت بود و از اوایل دههٔ ۸۰ شروع به استفاده از این سیستم در موتورهای خودش کرد. مدلهای ۲۰۰۶ به این شرکت مجهز به سیستم‌های پیچیدهٔ جلوگیری از سر خوردن و کنترل تعادل الکترونیکی هستند. ب ام و مبدع سیستم‌های تعلیق برای موتور سیکلت است و زود تر از همه این سیستم‌ها را در موتور سیکلت‌های خود به کار برده‌است. بیستر مدلهای مدن ب ام و دارای سیستم تعلیق عقب هستند. همچنین ب ام و از سیستم تعلیق دیگری نیز در موتورهای ۱۹۹۰ استفاده می‌کند که به Telelever معروف است و باعث می‌شود که تکان موتور به صورت قابل توجهی کاهش یابد،
باشگاههای موتور سواری
باشگاههای زیادی در سرار جهان از ب ام و استفاده می‌کنند. برگترین‌های آنها سندکای موتور سواران ب ام و و صاحبان موتور سیکلت‌های ب ام و در آمریکا هستند که هر دو در کشور ایالات متحده قرار گرفته‌اند.
شعارهای تبلیغاتی
شعار اصلی این کمپانی (با لذت برانید.) یا در آلمانی (Freude am Fahren) و در انگلیس (The Ultimate Driving Machine) به معنای (نهایت یک خودرو) شعار این کمپانی است! و شعار انگلیسی (sheer driving pleasure) یا (لذت واقعی رانندگی) نیز در مناطقی توسط کمپانی BMW استفاده می‌شود.
آلفا رومئو
آلفا رومئو، (به ایتالیایی: Alfa Romeo) شرکت خودروسازی ایتالیایی است، که در سال ۱۹۱۰ در میلان تاسیس شد و از سال ۱۹۱۱ تولیدکننده خودروهای مخصوص مسابقات اتومبیلرانی نیز می‌باشد. امروزه شهرت این برند بیشتر به تولید خودروهای اسپورت گران‌قیمت است.
شرکتی که بعدها تحت عنوان آلفا رومئو معروف شد، در سال ۱۹۰۶ توسط بازرگان فرانسوی الکساندر داراک که مالک یک بنگاه اتومبیل فرانسوی بنام داراک بود، به همراه چند سرمایه‌گذار ایتالیایی تحت نام کمپانی آلفا تاسیس شد. در ماه اوت سال ۱۹۱۵ شرکت آلفا تحت مدیریت نیکولا رومئو قرار گرفت، که در پی آن، در ۱۹۲۰ نام شرکت به آلفا رومئو تغییر پیدا کرد.
این شرکت در طول سالهای ۱۹۳۲ تا ۱۹۸۶ توسط شرکت فین‌مکانیکا که بازوی صنعتی شرکت دولتی ایتالیایی ایستیتوت پرلا ریکوسترازیونه بود، اداره می‌شد. سپس در ۱۹۸۶ شرکت خودروسازی فیات، آلفارومئو را از دولت ایتالیا خریداری نمود و از فوریه ۲۰۰۷ این شرکت به‌عنوان یکی از شرکت‌های تابعه کمپانی فیات محسوب می‌شود.
تاریخچه
کمپانی اس‌ای‌آی‌دی مخفف سوسیتا انونیما ایتالیانا داراک (به ایتالیایی: Società Anonima Italiana Darracq) که بعدها، نام آن به آلفا و در نهایت به آلفا رومئو تغییر پیدا کرد، در سال ۱۹۰۶ توسط شرکت خودروسازی فرانسوی داراک (متعلق به الکساندر داراک)، با مشارکت تعدادی از سرمایه‌گذاران ایتالیایی، که شناخته شده‌ترین آنها؛ هوگو استلا بود، در شهر ناپل، ایتالیا تاسیس شد. اما در اوایل ساخت کارخانه، کمپانی فرانسوی داراک، شهر میلان را مناسب‌تر برای ساخت کارخانه دانست و در نهایت کارخانه آن، به شهر میلان منتقل گردید.
در سالهای ابتدایی، شرکت به مونتاژ خودروهای داراک می‌پرداخت، ولی در سال ۱۹۱۰ یوگو استلا و دیگر شرکای ایتالیایی با ایجاد تغییرات اساسی در کمپانی به قصد تولید خودرو با مشارکت داراک، ولی با برند خود، نام شرکت را نیز به آلفا مخفف آنونیما لومباردا فابریکا اتومبیلی تغییر دادند.
اولین خودرو تولید شده در این شرکت، آلفارومئو ۲۰/۳۰ اچ‌پی بود، که در سال ۱۹۱۰ به بازار خودروی ایتالیا عرضه شد، که طراحی آن توسط جوزپه مروسی انجام گرفته بود. در سال ۱۹۱۵ مالکیت شرکت بدست کارآفرین ایتالیایی؛ نیکولا رومئو افتاد و رومئو با ادغام این شرکت، با شرکت رومئو هولدینگ و چند شرکت کوچک دیگر، فهرست محصولات تولیدی را نیز به انواع موتور هواپیما و کمپرسور، ژنراتور، لوکوموتیو و واگن‌های قطار، گسترش داد. در سال ۱۹۲۰ در پی تکمیل فرایند ادغام شرکت‌ها، نام آن نیز، به آلفا رومئو تغییر یافت.
در سال ۱۹۲۸ با اتمام قرارداد دفاعی دولت ایتالیا با کمپانی آلفا رومئو، نیکولا رومئو این شرکت را ترک کرد و سهام خود را نیز به دولت ایتالیا واگذار نمود. در سال ۱۹۳۲ دولت ایتالیا کنترل کمپانی در حال نابودی را بدست گرفته و مدیریت آلفا رومئو را به شرکت فین‌مکانیکا که بازوی صنعتی کمپانی دولتی ایتالیایی ایستیتوت پرلا ریکوسترازیونه بود، واگذار کرد.
بالاخره در سال ۱۹۸۶ در پی ضرر شدید، این شرکت به‌همراه تعدادی از شرکت‌های تحت مالکیت دولت ایتالیا، رومانو پرودی در جایگاه مدیر کل مجموعه‌ای از شرکت‌های دولتی که آلفا رومئو نیز جزء آنها بود، تمایل دولت برای فروش آنها را، اعلام کرد. سپس پرودی برای فروش آلفا رومئو با کمپانی فیات وارد مذاکره شد.
فیات ابتدا به دلیل برخی مسائل حزبی، تمایل به خرید آلفا رومئو نداشت، ولی با ابراز تمایل کردن فورد برای خرید بخش‌هایی از آلفا رومئو، فیات نیز برای جلوگیری از ورود رقیب به بازار خودروسازی ایتالیا، فورأ وارد عمل شد و با تعهد خریداری کلیه سهام آلفا رومئو و نگهداشتن تمامی کارکنان و کارگران، مالکیت آلفا رومئو را بدست گرفت.
مسابقات اتومبیلرانی
آلفا رومئو در بسیاری از زمینه‌ها و دسته‌های موتورهای اسپرت توانسته رقابت موفقی داشته باشد. دسته‌هایی از قبیل موتور مسابقه‌ای گرند پریکس فرمول یک، ماشین‌های مسابقه‌ای اسپرت، مسابقات تورینگ و رالی. این شرکت در هر دو زمینهٔ سازندگی ماشین و تولید موتور، در بخش‌های کاملاً اختصاصی یا بخش‌های قراردادی که معمولاً تحت نام آلفا کورس یا اتو دلتا انجام می‌شد، توان رقابت داشت.
نخستین ماشین مسابقه‌ای ساخته شده در این کارخانه در سال ۱۹۱۳ تولید و ساخته شد. این اتفاق سه سال بعد از تاسیس شرکت آلفا افتاد و به واسطهٔ همین محصول شرکت آلفا رومئو موفق به دریافت جایزهٔ رقابت‌های جهانی برای خودروهای گرند پیریکس در سال ۱۹۲۵ شد.
این شرکت توانست شهرت قابل قبولی برای خود کسب کند، که این امر تصویر کاملاً جدیدی را از خودروهای مارکو در ذهن همگان ایجاد کرد. انزو فراری در سال ۱۹۲۹ موفق به تشکیل تیم مسابقه‌ای اسکودریا فراری شد. او یکی از اعضای تیم مسابقه‌ای آلفا رومئو بود، که بعدها در سال ۱۹۳۹ از این تیم جدا شد.
حسین بن علی
حسین بن علی بن ابیطالب (۳ شعبان ۴ هجری قمری در مدینه — ۱۰ محرم ۶۱ در کربلا)
امام سوم شیعیان است. او با کنیه‌اش ابوعبدالله نیز شناخته می‌شود. او فرزند
علی بن ابی طالب و فاطمه و نوهٔ محمد بن عبدالله، پیامبر اسلام است. سجاد،
چهارمین امام شیعیان فرزند وی است. او در روز عاشورا در نبرد کربلا کشته شد و
به همین دلیل شیعیان او را سیدالشهداء می‌نامند. اکثر مسلمانان حسین را به علت
نوهٔ محمد بودن و این عقیده که وی خود را در راه حق قربانی کرده، گرامی می
شمارند.
حسین هفت سال اول عمرش را با محمد پدربزرگش گذراند. روایاتی از علاقه محمد نسبت
به وی و برادرش حسن مجتبی نقل شده‌است؛ مانند: «حسن و حسین سید جوانان اهل بهشت
اند». مهمترین واقعه دوران کودکی حسین رویداد مباهله و اینکه این دو نفر مصداق
کلمه «ابناءَنا» در آیه مباهله گردیدند است. در جوانی، در فتح طبرستان و دفاع
از خانهٔ عثمان شرکت داشت. در دوران خلافت علی، حسین در رکاب پدرش بود و در
جنگ‌های او شرکت داشت. حسین جزو کسانی از پیروان علی بود که معاویه علی و آنان
را در ملاء عام لعنت می‌کرد. در دوران برادرش حسن، به پیمان صلح او با معاویه
پایبند ماند و اقدامی علیه وی انجام نداد. در زمان حکومت معاویه دو عمل مهم از
او در منابع تاریخی ثبت شده‌است: یکی هنگامی که در مقابل چندی از بزرگان بنی
امیه در مورد حق مالکیت خود بر یک سری زمین‌ها ایستاد و دیگر آنکه از تقاضای
معاویه برای پذیرش یزید بعنوان ولیعهد معاویه با این دیدگاه که تعیین ولیعهد
بدعتی است در اسلام سرباز زد.
بلافاصله پس از مرگ معاویه در سال ۶۰ هجری به فرمان یزید حاکم مدینه حسین را به
قصر حکومتی فرا خواند تا آنان را مجبور به بیعت با یزید کند. اما حسین با یزید
بیعت نکرد و به همراه خانواده‌اش به مکه گریخت و چهار ماه در آنجا ماند. اهالی
کوفه که اکثراً شیعه بودند از مرگ معاویه خوشحال شده و به حسین نامه نوشتند و
گفتند که دیگر حکومت بنی‌امیه را تحمل نخواهند کرد. حسین نیز صلاح را آن دید که
پسرعمویش مسلم بن عقیل را به آنجا فرستاده تا شرایط آنجا را بررسی کند. مردم
کوفه به سرعت با مسلم بیعت نموده و حتی مسلم به منبر مسجد کوفه رفت و در آنجا
مردم را مدیریت نمود. این ناآرامی‌ها به یزید گزارش داده شد و او عبیدالله بن
زیاد را حاکم کوفه کرد و به او فرمان داد تا سریعاً به کوفه رفته و آشوب‌ها را
بخواباند. عبیدالله بن زیاد اقدامات شدیدی در برخورد با هواداران حسین انجام
داد که آنان را وحشت زده کرد و مسلم را، در حالی که نامهای خوشبینانه از بیعت
کوفیان به حسین فرستاده بود، گردن زد. حسین که از وقایع کوفه خبر نداشت، برخلاف
اصرارهای دوستانش در تاریخ ۸ یا ۱۰ ذی الحجه ۶۰ آماده عزیمت به سمت کوفه گردید.
عبیدالله بن زیاد سربازانش را در جای جای مسیر حجاز تا کوفه گماشته بود و به
هیچ کس اجازه نمی‌داد که از محدوده قلمروهای مسدود شده خارج شود یا به قلمرویی
دیگر وارد گردد. حسین در میانه راه دریافت که قاصدش که به کوفه فرستاده شده بود
کشته شده‌است و از یارانش خواست که اگر خواستند می‌توانند از کاروان جدا شوند
اما کسانی که از حجاز با وی بودند وی را ترک نکردند. در میانهٔ راه، سوارانی به
سرکردگی حر بن یزید ریاحی کاروان را متوقف نمود؛ او فرمان داشت که حسین و
همراهانش را بدون جنگ پیش ابن زیاد ببرد اما حسین پیشنهاد حر را نپذیرفت و در
منطقه‌ای به نام کربلا از توابع نینوا خیمه زد. در روز سوم ماه محرم، لشکری
۴۰۰۰ نفری به سرکردگی عمر بن سعد بن ابی وقاص به منطقه وارد شد. عمر بن سعد به
عنوان فرزند یکی از صحابیون محمد، تمایلی به جنگیدن با حسین نداشت اما عبیدالله
به او وعدهٔ حکومت ری را داد لذا عمر از او اطاعت کرد و از ترس توبیخ و تنبیه
ابن زیاد پیشنهاد صلح حسین را نپذیرفت؛ اگرچه در مورد پیشنهاد صلح از طرف حسین
در منابع اولیه اختلاف وجود دارد.
صبح روز دهم محرم، حسین لشکریانش را که ۳۰ اسب سوار و ۴۲ پیاده بودند را آماده
کرد. حسین سوار بر اسب خطابه‌ای را به لشکریان ابن سعد ایراد کرد و مقامش را
برای آنان شرح داد. اما دوباره به وی گفته شد که اول از همه باید تسلیم یزید
گردد و حسین در پاسخ گفت که هیچگاه خودش را همانند یک برده تسلیم نمی‌کند. جنگ
شروع شد در یک حمله، سپاهیان ابن زیاد، خیمه‌های حسین را آتش زدند.. بعد از
ظهر، سپاهیان حسین، به شدت تحت محاصره قرار گرفتند. سربازان حسین پیش رویش کشته
می‌شدند و کشتار هاشمیان که تا به حال راهشان برای ترک میدان جنگ باز بود نیز
شروع گردید. از یاران حسین، ۳ یا ۴ تن بیشتر نمانده بودند که حسین به سپاهیان
ابن زیاد حمله برد. حسین شجاعانه می‌جنگید و یعقوبی و چند منبع شیعی دیگر
می‌گویند که دهها تن را کشت. سرانجام حسین از ناحیه سر و بازو آسیب دیده و بر
صورت به زمین افتاد و سنان بن انس نخعی بعد از اینکه ضربتی دیگر به حسین زد، سر
وی را از بدن جدا نمود. نبرد به پایان رسید و سربازان ابن زیاد رو به غارت
آوردند. بعد از اینکه ابن سعد محل جنگ را ترک کرد، اسدیان روستای القاظریه بدن
حسین را به همراه دیگر کشتگان، در همان محل وقوع کشتار دفن نمودند. سر حسین به
همراه سر دیگر هاشمیان به کوفه و دمشق برده شد.
شیعیان در سالگرد واقعهٔ کربلا مراسم سوگواری بر‌گزار می‌کنند اما تاثیر واقعهٔ
کربلا بر وجدان و ضمیر دینی مسلمانان بسیار عمیق و فراتر از یادبود آن توسط
شیعیان بوده است. مسلماً حسین تنها یک شورشی خودسر نبود که جان خود و
خانواده‌اش را به خاطر آرزوهای شخصی فدا کند؛ او کسی بود که از شکستن پیمان صلح
با معاویه سرباز زد ولی حاضر به بیعت با یزید به دلیل تعارض با پیمان‌شان نشد.
او همانند پدرش قاطعانه معتقد بود که اهل‌بیت از جانب خدا برای حکومت بر امت
محمد انتخاب شده‌اند و با رسیدن نامه‌های کوفیان، بر خلاف توصیهٔ دوست‌دارانش،
احساس وظیفه برای رهبری کرد. در درازمدت، کشتار وحشیانه در کربلا مثالی برای
وحشیگری امویان شد و الهام‌بخش حرکت‌های بعدی شیعیان شد.
کنیه و القاب
کنیه حسین در تمام منابع ابوعبدالله آمده اما در نزد خواص لقب ابوعلی را نیز
داشته است. حسین بسیاری القاب دارد که با القاب حسن یکی است. حسین القاب خاصی
مانند زکی، طیب، وفیّ، سید، مبارک، نافع، الدلیل علی ذات‌اللّه، رشید، و التابع
لمرضاةاللّه داشته است. ابن طلحه مشهورترین لقب حسین را زکی و مهمترین آنان را
سید شباب أهل‌الجنه می داند. در برخی احادیث منسوب به امامان شیعه، حسین با لقب
شهید یا سیدالشهداء یاد می شده است. در برخی متون ادبی و تاریخی قرن چهارم هجری
و پس از آن، با وجود اینکه وی خلافتی نداشته است، از وی با لقب امیرالمؤمنین
یاد می‌گردد.
منابع برای تاریخ نگاری قیام حسین و سرنوشت وی
به غیر از نسخه خطی از کتاب ابومخنف که در برلین نگهداری می‌شود و لارا وسیا
وگلییری آن را تماماً معتبر نمی‌داند، مهمترین منابع در این زمینه، طبری و
بلاذری هستند. روایات طبری در این زمینه به سه دسته تقسیم می‌شوند:
روایاتی که در کتاب ابومخنف (مرگ ۱۵۷ هجری/ ۷۷۴ میلادی) و از شاهدان عینی واقعه
نقل شده‌اند.
روایات متعددی که هشام بن محمد کلبی نقل شده که اکثراً از ابومخنف (استادش) نقل
شده‌اند.
روایاتی دیگر از محدثان دیگر که اکثر اطلاع مهمی به دست نمی‌دهند.
بلاذری همان منابع طبری را به کار گرفته اما آنها را خلاصه کرده و آن روایت‌ها
را بزرگنمایی می‌داند و علاوه بر آنان روایت‌های دیگری نیز دارد. لارا وسیا
وگلییری بر این باور است که تاریخ نگاران دیگر مانند دینوری، یعقوبی، ابن عبد
ربیحه و غیره، اطلاع خاص دیگری به ما نمی‌دهند چون روایت هایشان را از ابو مخنف
گرفته‌اند. شیعیان این آثار که مولفانشان گرایش‌های شیعی دارند را معتبر
می‌دانند که بیشتر این روایت‌ها از روایت‌های شیخ مفید سرچشمه گرفته‌اند. برخی
دیگر از این آثار به نقد روایت‌های ساختگی می‌پردازند. در قرن ۷ هجری/ ۱۳
میلادی، روایت‌های ساختگی و رمانتیک اضافه شد (مانند نبردهای تک نفره حسین که
دهها نفر را می‌کشد و مانند شیری از خود دفاع می‌کند و افسانه‌های دیگر). این
اغراق‌ها و روایت‌های ساختگی توسط ابن کثیر مورد نکوهش تندی قرار گرفت.
دوران کودکی
محمد حائری می‌نویسد سال تولد حسین را سال ۳، ۴ یا ۵ هجری، روز تولدش را اکثراً
۳ شعبان، آخر ربیع‌الاول، اوایل شعبان، ۵ شعبان و زمانش را غروب پنج شنبه ذکر
کرده‌اند. فاصله زمانی تولد حسن و حسین را ۶ ماه و ۱۰ روز، ۱۰ ماه و ۲۲ روز یا
یک سال و دو ماه نوشته‌اند. اما مادلونگ معتقد است بنا به اکثر روایات، حسین در
۵ شعبان ۴ هجری/۱۰ ژانویه ۶۲۶ میلادی متولد شد. روایاتی هم وجود دارند که تاریخ
تولدش را در جمادی‌الاول ۶ هجری/اوایل اکتبر ۶۲۷ میلادی ذکر می‌کنند.
در هنگام تولد حسین، محمد همان آدابی که برای تولد حسن انجام داده بود مانند
اذان گفتن و عقیقه کردن را برای وی انجام داد و وی را برای شیر دادن نیز ام فضل
همسر عباس بن عبدالمطلب فرستاد و ام فضل به حسین و فرزند خودش قثم بن عباس شیر
می‌داد و بدین سان حسین برادر رضاعی قثم گردید. اما کلینی روایتی دارد که
می‌گوید حسین تنها از مادرش فاطمه شیر خورد. محمد، این نوه اش را به نام پسر
دوم هارون، شبیر، حسین نام نهاد. بنا به برخی روایات، علی دوست داشت نام کودک
را حرب بگذارد اما وقتی دید محمد چنین نامی بر او گذاشته، از این نام منصرف
گردید. روایات دیگر حاکی است که حسین در ابتدا به نام عمویش جعفر طیار که در آن
زمان هنوز در حبشه زندگی می‌کرد، جعفر نامیده شد اما محمد نام او را حسین نهاد.
اما روایات شیعی مدعی هستند که نام حسین از همان ابتدا بر کودک نهاده شد و به
فرمان الهی صورت پذیرفت. در روایات آمده که نام حسن و حسین، نامهایی بهشتی بوده
و پیش از اسلام بر کسی نهاده نشده است.
حسین ۷ سال اول عمرش را با محمد پدربزرگش گذراند. محمد، پیامبر مسلمانان و
پدربزرگ او، در همان سالهای کودکی حسین درگذشت بنابراین حسین خاطره چندانی از
وی نداشت. روایاتی از علاقه محمد نسبت به وی و برادرش حسن مجتبی نقل شده‌است.
مانند «هر کس آنها را دوست داشته باشد مرا دوست دارد و هر کس از آنها متنفر
باشد از من منتفر است» یا «حسن و حسین سید جوانان اهل بهشت اند». حدیث دوم از
دیدگاه شیعه اهمیت زیادی دارد و به اعتقاد آن گواهی بر حقانیت حسن و حسین بر
امامت است. محمد دو نوه‌اش را بر زانوان، بازوها قرار می‌داد و حتی در حال نماز
و سجده اجازه می‌داد بر پشتش قرار گیرند. محمدحسن و حسین را در آغوش می‌گرفت و
در همان وضعیت با مردم سخن می‌کرد. حسن به عنوان نوه بزرگتر به نظر می‌رسد که
بیشتر مورد توجه محمد بوده‌است و بیشتر از حسین، از محمد خاطره داشته‌است. حسن
و حسین شبیه به محمد بودند اما حسن شباهت بیشتری داشته اشت. مهمترین واقعه
دوران کودکی حسن و حسین رویداد مباهله و اینکه این دو نفر مصداق کلمه
«ابناءَنا» در آیه مباهله گردیدند می‌باشد.
دوران خلافت عمر و عثمان
بر طبق روایتی، حسین زمانی که عمر خلیفهٔ دوم بر منبر محمد نشسته بود و در حال
سخنرانی بود به دلیل نشستن بر منبر محمد اعتراض کرد و عمر نیز خطبه خود را نیمه
کاره رها کرد و از منبر فرود آمد. همچنین عمر سهم حسن و حسین از بیت المال را
به سبب نزدیکی با محمد، همانند سهم علی و اهل بدر معین کرده بود. بگفته برخی
منابع تاریخی، حسن و حسین در سال ۲۹ هجری در فتح طبرستان شرکت داشتند.
حسین در زمان خلافت عثمان در قضیه تبعید ابوذر، به همراه علی و حسن وی را بدرقه
نمود. مادلونگ در دانشنامه ایرانیکا می‌نویسد در هنگام محاصره عثمان، حسن به
همراه فرزندان صحابیون محمد به دفاع از خانه عثمان پرداخت، عثمان از علی خواست
که به دیگر محافظان بپیوندد و علی در پاسخ حسین را فرستاد. عثمان به حسین گفت
که آیا می‌تواند در مقابل شورشیان از خود دفاع کند. حسین با شنیدن این سخن
برآشفت و عثمان او را از آنجا به بیرون فرستاد. همچنین مروان نیز گفت که علی
مردم را بر ضد عثمان تحریک می‌کند و حال پسرانش را برای دفاع از عثمان
می‌فرستد. محمد عمادی حائری می‌نویسد حسین یا حسن بر طبق روایات در قضیه دفاع
از عثمان زخمی شدند.
دوران خلافت علی بن ابیطالب
در دوران خلافت علی، حسین در رکاب پدرش بود و در جنگ‌های او بطور فعال شرکت
داشت.
حسین در جنگ صفین خطبه‌ای برای مردم برای تشویقشان به پیکار خواند و در زمان
خلافت علی، بعد از حسن متولی صدقات بود. حسن و حسین، محمد حنفیه، عبدالله بن
جعفر در میان هاشمیان از نزدیکترین همراهان علی در دوران خلافتش بودند. حسین
جزو کسانی از پیروان علی بود که معاویه علی و آنان را در ملاء عام لعنت می‌کرد.
در هنگام کشته شدن علی، حسین بنا به روایتی برای ماموریتی به مدائن رفته بود و
با نامه حسن از موضوع اطلاع پیدا کرده و در مراسم خاک سپاری علی حضور یافت.
دوران خلافت حسن بن علی
حسین در ابتدا مخالف پذیرش صلح با معاویه بود، اما تحت فشار حسن، آن را پذیرفت.
پس از آن شیعیان کوفه به وی پیشنهاد دادند که حمله‌ای غافلگیر کننده به اردوگاه
معاویه در نزدیک کوفه شود، اما نپذیرفت و گفت که تا وقتی معاویه زنده‌است باید
به شرایط صلح نامه پایبند باشیم اما پس از مرگ معاویه در این تصمیم تجدید نظر
خواهد نمود و به همراه حسن و عبدالله بن جعفر کوفه را به سمت مدینه ترک کرد.
دوران خلافت معاویه بن ابوسفیان
حسین در زمان معاویه اقدامی علیه وی انجام نداد. گرچه حسن را به خاطر انتقال
قدرت به معاویه مورد سرزنش قرار داد ولی معاویه سالی یک یا دو میلیون درهم به
حسین می‌فرستاد و حسین مکرر به شام سفر می‌کرد و در آنجا نیز هدایای دیگری از
معاویه دریافت می‌نمود. گزارش‌ها نشان می‌دهد که شیعیانی مانند حجر بن عدی حتی
پیش از کشته شدن حسن بسیار به دیدن او می‌آمدند و از او تقاضا می‌کردند تا علیه
معاویه قیام کند. اما بنا بر نوشته البلاذری پاسخ او همیشه این بود که «تا
زمانی که معاویه هست کاری نمی‌توان کرد... امر این است که در همیشه در فکر
انتقام باشید... اما در مورد آن چیزی نگویید.»
محمد عمادی حائری می‌نویسد در دوران خلافت حسن و پس از صلح با معاویه که ۱۰ سال
طول کشید، حسین هم عقیده و هم موضع با برادرش حسن بود و گرچه با تسلیم حکومت به
معاویه مخالف بود و حتی پس از صلح، با معاویه بیعت ننمود، ولی به این صلح نامه
پایبند بود. محمد باقر روایت می‌کند که حسن و حسین در این دوران در نماز به
مروان بن حکم که از سوی معاویه به حکومت مدینه گماشته شده بود اقتدا می‌کردند.
سید محمد عمادی حائری در دانشنامه جهان اسلام با استناد به منابع شیعی چون حر
عاملی که اقتدا به شخص فاسق را نهی می‌کنند و با توجه به برخوردهای تند حسین با
مروان، اعتقاد به نادرست بودن این روایت دارد.
در همین سالها حسین با لیلا دختر ابومره بن عروه بن مسعود ثقفی و میمونه دختر
ابوسفیان، خواهر پدری معاویه ازدواج کرد که علی اکبر از لیلا متولد شد. ابومره
هم پیمان امویان بود. این ازدواج برای حسین نفع مادی داشت. ابن سعد می‌نویسد که
معاویه به حسین ۳۰۰٬۰۰۰ درهم هدیه کرد اما به نظر نمی‌رسد که این دوستی‌ها
ادامه پیدا کرده باشد. چون معاویه علی را بدنام می‌کرد و علویان را شکنجه
می‌داد. در مدینه، مروان بن حکم تصمیم گرفت هیچ جایی برای آشتی و مصالحه بنی
هاشم و بنی امیه، باقی نگذارد. وقتی که حسن خواستگار دختر عثمان، عایشه بود،
مروان مداخله کرد و نگذاشت این وصلت شکل بگیرد و عایشه به عقد عبدالله بن زبیر
آمد. این بی اعتنایی‌ها به بنی هاشم، حسین را بیش از حسن خشمگین می‌کرد. البته
حسین، تلافی این اقدام مروان را در آورد و وقتی که یزید پسر معاویه خواهان ام
کلثوم دختر عبدالله بن جعفر بود، مانع از این وصلت شده و ام کلثوم را به عقد
قاسم بن محمد بن ابوبکر درآورد. همچنین حسین بر خلاف حسن، وقتی که مروان در
اولین امارتش بر مدینه، علی را لعنت می‌کرد، واکنش شدیدی نشان داده و مروان و
پدرش حکم را که قبلاً از سوی محمد پیامبر اسلام طرد شده بودند، لعنت نمود.
وقتی که حسن آن طور که گفته می‌شود بر اثر مسمویت در بستر مرگ بود، شک خود به
معاویه را در این مسمومیت به حسین ابراز نداشت تا حسین اقدامی تلافی جویانه
انجام ندهد. حسن وصیت کرد که در کنار پدربزرگش محمد دفن شود و اگر بر سر این
مسئله اختلاف و خونریزی بوجود آید، وی در کنار مادرش فاطمه دفن شود. وقتی مروان
بن حکم مانع از دفن حسن در کنار محمد به تلافی اینکه عثمان را نگذاشته بودند در
بقیع دفن شود، شد، حسین به اتحادیهٔ قریش به نام حلف الفضول شکایت نموده و
خواستار احقاق حقوق بنی هاشم در برابر بنی امیه گردید. اما محمد بن حنفیه و
دیگران سرانجام حسین را متقاعد کردند که حسن را در کنار مادرش به خاک بسپارند.
در همین زمان شیعیان کوفه شروع به بیعت با حسین کردند و با پسران جعده بن هبیره
بن ابی الوهب مخزومی که نوه‌های ام هانی خواهر علی بن ابی طالب بودند در خانه
سلیمان بن صرد خزاعی دیدار نموده و به حسین نامهای نوشتند و مرگ حسن را به وی
تسلیت گفته، وفاداری خود را به حسین اعلام داشته، از علاقه‌شان به حسین و
نفرتشان از معاویه سخن گفته و از اشتیاقشان به پیوستن حسین به آنان خبر دادند.
حسین در پاسخ به آنان نوشت که موظف است شرایط صلح حسن را رعایت کند و از آنان
خواست که احساساتشان را بروز ندهند و اگر حسین تا زمان بعد از مرگ معاویه زنده
ماند، آن وقت دیدگاهش را به شیعیان خواهد گفت.
عمرو پسر عثمان (خلیفه سوم) به مروان در مورد دیدارهای بسیاری از شیعیان با
حسین در مدینه هشدار داد و مروان این را به معاویه نوشت. معاویه توسط مروان بن
حکم حاکم مدینه از رفت‌وآمدهای شیعیان با حسین مطلع می‌گشت اما واکنشی نشان
نمی‌داد. معاویه می‌گفت که هرگاه دسته‌ای در مسجد النبی دیدید که سخن بیهوده‌ای
در آن گفته نمی‌شود، بدانید که آن گروه، گروه حسین است. در این زمان معاویه از
مروان حاکم مدینه خواسته بود تا با حسین برخوردی نداشته باشد و عملی تحریک آمیز
انجام ندهد. عمادی حائری می‌نویسد که حسین نسبت به حسن در مقابل امویان برخورد
تندتر و علنی تری داشت. حسین یک بار با مروان به خاطر توهین به فاطمه برخورد
سختی کرد و همچنین در برابر دشنام دادن به علی از سوی امویان واکنش شدیدی نشان
می‌داد. اما عمادی حائری در عین حال با استناد به مفهوم امامت در شیعه و همچنین
از نظر تاریخی معتقد است که این دو برادر به طور کلی دارای موضع گیری یکسانی
بوده‌اند و برای اثبات این مدعا به قضیه کفن و دفن حسن و تبعیت حسین از وصیت
حسن اشاره می‌کند. یک بار مروان نامهای تهدید آمیز به حسین نوشت و به وی در
مورد بروز تفرقه در امت اسلامی هشدار داد که با پاسخ قاطعی از سوی حسین مواجه
شد و حسین معاویه را به خاطر اینکه به زیاد بن ابیه به خاطر همبستر شدن مادر
زیاد با ابوسفیان لقب برادر را داده بود مورد نکوهش قرار داده و به خاطر اعدام
حجر بن عدی به معاویه اعتراض نمود و به تهدیدها اعتنایی نکرد. معاویه به
اطرافیان و دوستانش از حسین شکایت کرد اما از تهدید بیشتر خود داری نموده و
هدیه فرستادن‌ها به حسین را ادامه داد. در زمان حکومت معاویه دو عمل مهم از او
در منابع تاریخی ثبت شده‌است. یکی هنگامی که در مقابل چندی از بزرگان بنی امیه
در مورد حق مالکیت خود بر یک سری زمین‌ها ایستاد و دیگر آنکه از تقاضای معاویه
برای پذیرش یزید بعنوان ولی عهد معاویه با این دیدگاه که تعیین ولی عهد بدعتی
است در اسلام سرباز زد. حسین به همراه دیگر فرزندان صحابه مشهور محمد، این عمل
را به خاطر اینکه خلاف صلح نامه حسن و خلاف اصل شورای عمر در تعیین خلیفه بود
را رد نمود. بعد از مرگ حسن، حسین صاحب بیشترین احترام در بنی هاشم بود و با
وجود اینکه افرادی مانند ابن‌عباس از لحاظ سنی از وی بزرگتر بودند، با وی مشورت
می کرده و نظر او را به کار می‌بستند.
در هنگامی که معاویه برای یزید بیعت جمع می‌کرد حسین از معدود کسانی بود که
بیعت را رد کرد و معاویه را محکوم کرد. سید محمد عمادی حائری بر این باور است
که در این برهه وی هدایای معاویه را قبول نمی‌کرد. معاویه به یزید توصیه کرد که
با حسین با نرمش برخورد کند و او را به بیعت مجبور نکند.
دوران خلافت یزید بن معاویه
بیعت نکردن با یزید و حوادث در پی آن
بلافاصله پس از مرگ معاویه (۱۵ رجب ۶۰/ ۲۲ آوریل ۶۸۰) به فرمان یزید، ولید بن
عتبه بن ابوسفیان حاکم مدینه، حسین و عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عمر را در
ساعت غیر معمول به قصر حکومتی فرا خواند تا آنان را مجبور به بیعت با یزید کند.
هر دو می‌دانستند که معاویه درگذشته‌است و می‌خواستند بیعت با یزید را رد کنند،
اما از جان خود بیم داشتند. عبدالله شبانه به مکه گریخت. حسین به همراه پیروانش
به قصر آمد و مرگ معاویه را تسلیت گفت و بیعت با یزید را به بهانه اینکه باید
در ملاء عام باشد، دو روز به تعویق انداخت و سرانجام در شب به همراه خاندانش به
مکه گریخت اما با این وجود از راه فرعی نرفت و از راه اصلی به مکه رفت. در این
سفر، زنان و فرزندان، برادران حسین و پسران حسن، با وی بودند. محمد حنفیه با وی
نیامد و به حسین مکرراً تذکر داد که قبل از اینکه از بیعت اهل عراق با خودش
مطمئن نشود، به آنجا نرود. دانشنامه ایرانیکا روایت واقدی در مورد گریختن حسین
و عبدالله بن زبیر به همراه هم را رد می‌کند. مروان، ولید بن عتبه بن ابوسفیان
را به توسل به زور فرا می‌خواند اما ولید مایل نبود که با نوه محمد برخورد جدی
کند که این مهم باعث عزلش شد. شرایطی که به خاطر وجود حسین و عبدالله در مکه به
وجود آمده بود، یک وضعیت عادی نبود. مردم مکه به حسین گرایش داشتند و عبدالله
به خاطر این موضوع به حسین حسادت می‌کرد. حسین در مکه در خانه عباس بن
عبدالمطلب به سر می‌برد و چهار ماه آنجا بود.
دعوت مردم کوفه از حسین و فرستادن مسلم بن عقیل
خبر مرگ معاویه با خوشحالی کوفیان که اکثر شیعی بودند مواجه شد. سران شیعیان
کوفه در خانه سلیمان بن صرد خزاعی جمع شده و خدا را به خاطر پایان یافتن حکومت
معاویه شکر کرده، وی را خلیفه‌ای نا حق و غصب کننده آن بدون شایستگی نامیده و
شروع به نوشتن نامه و فرستادن قاصد به حسین کرده و اذعان داشتند که دیگر حکومت
بنی امیه را تحمل نکرده و بنی امیه را غارت‌گر اموال فیء و توزیع کننده اموال
خدا بین ثروتمندان و کشندهٔ بهترین مسلمانان (اشاره به کشتار حجر بن عدی و
پیروانش) و زنده باقی نگهدارندهٔ بدترین مردمان نامیدند. کوفیان بیان داشتند که
نماز جمعه این هفته را به اقامت نعمان بن بشیر (والی کوفه که از سوی معاویه
گماشته شده بود) بر‌گزار نخواهند کرد و اگر حسین راغب به آمدن باشد، نعمان را
از کوفه بیرون خواهند نمود. ساکنین کوفه و سران قبایل آن، به حسین، هفت قاصد با
کیسه‌های فراوان از نامه فرستادند که دو تای اولش در ۱۰ رمضان ۶۰/ ۱۳ ژوئن ۶۸۰
به مکه رسید. حسین در پاسخ به آنها نوشت که حس اتحاد آنها را درک کرده و بیان
داشت که امام امت باید بر طبق کتاب خدا عمل کرده و اموال را با صداقت تقسیم
کرده و خود را وقف خدمت به خداوند نماید. با این وجود، قبل از هر کاری، صلاح را
آن دید که پسرعمویش مسلم بن عقیل را به آنجا فرستاده تا شرایط آنجا را بررسی
کند. رسول جعفریان با برشمردن سابقه بد کوفیان در زمان علی و حسن، استدلال
می‌کند که با این وجود با توجه به اطلاع حسین از نقشه یزید در قتل وی، در آن
زمان برای حسین راه بهتری وجود نداشت. چرا که به عنوان مثال احتمال رفتن به یمن
نیز به دلیل نفوذ حکومت موفقیت آمیز نبود. وی به این نکته اشاره می‌کند که همه
کسانی که معترض خروج حسین بودند، وی را به پذیرش حکومت یزید ولو به طور موقت
نصیحت می‌کردند و اینکه حسین ابن علی به هیچ وجه نمی‌خواست موافقتی با یزید و
حاکمیت او داشته باشد حتّی اگر این مخالفت به کشته‌شدن او منجر شود.
حسین با یکی از شیعیانش در بصره به همراه دو پسرش دیدار کرد و به سران قبایل
پنجگانه مهم در امور مشورتی بصره نامه‌هایی یکسان نوشت. او در نامه نوشت
خداوند محمد را بهترین بندگان خود قرار داد و خانواده و اهل بیتش را وصی و وارث
خود نمود، اما قریش این حق را که به اهل بیت منحصراً تعلق داشت را از آن خود
دانست. اما اهل بیت به خاطر وحدت امت با این امر موافقت نمود. آنانی که حق
خلافت را غصب نمودند، با این حال حق را به پا داشتند و درود خدا بر آنان و اهل
بیت محمد باد. قرآن و سنت محمد را به یاد شما امت می‌آورم. دین خدا نابود شده و
بدعتها در دین گسترش یافته‌است. اگر از من اطاعت کنید شما را به راه حق رهنمون
خواهم شد.
ویلفرد مادلونگ معتقد است که محتویات این نامه بسیار شبیه به دیدگاههای علی در
مورد حق پایمال شده خلافتش و در عین حال ستایش جایگاه ابوبکر و عمر است. با این
که نامه‌های حسین نزد سران بصره مخفی مانده بود، اما یکی از آنان شک کرد که این
نامه از سوی ابن زیاد باشد تا به وسیلهٔ آن میزان وفاداری آنان را به خلافت
یزید بسنجد و آن شخص نامه را پیش ابن زیاد آورد. ابن زیاد در پاسخ تمامی
قاصدانی که از سوی حسین به بصره آمده بودند را گردن زده و به بصریان در مورد
اقدامات شدیدتر هشدار داد.
مردم کوفه به سرعت با مسلم بیعت نموده و حتی مسلم به منبر مسجد کوفه رفت و در
آنجا مردم را مدیریت نمود. گفته می‌شود ۱۸۰۰۰ تن برای یاری حسین با مسلم بیعت
نمودند. این ناآرامی‌ها به یزید گزارش داده شد و یزید که دیگر اعتمادی به نعمان
بن بشیر انصاری حاکم وقت کوفه نداشت، به جایش عبیدالله بن زیاد را که والی بصره
بود گماشت. عبیدالله فرمان یافت تا سریعاً به کوفه رفته و آشوب‌ها را بخواباند
و با مسلم بن عقیل برخورد شدید کند. وی با لباس مبدل و تغییر قیافه به کوفه
وارد شد و اقدامات شدیدی در برخورد با هواداران حسین انجام داد که آنان را وحشت
زده کرد. وی همچنین سران قبایل کوفه را با ارعاب مطیع خود کرد. پس از اینکه
اقدامات کوفیان در شورش و تصرف قصر کوفه به جایی نرسید، مسلم مخفی شده اما
سرانجام مکانش لو رفته و در تاریخ (۹ ذی الحجه ۶۰/ ۱۱ سپتامبر ۶۸۰) پس از آنکه
گردنش را زدند، از بام قصر کوفه و در ملاء عام به پایین انداخته شد. هانی بن
عروه رهبر قبیله مراد نیز به خاطر اینکه مسلم را پناه داده بود، مصلوب گردید.
یزید طی نامهای ابن زیاد را به خاطر برخورد شدیدش مورد تقدیر قرار داد و به وی
فرمان داد که مراقب حسین و پیروانش باشد و اگر قصد جنگ داشتند، آنان را بکشد.
این در حالی بود که وی، نامهای بسیار خوشبینانه حاکی از موفقیت آمیز بودن
تبلیغاتش و هزاران بیعت از سوی مردم کوفه، به سوی حسین فرستاده بود.